W 1937 zorganizowano w Budapeszcie pierwszy turniej drużynowy o Mistrzostwo Świata. W finale spotkała się drużyna Ely Culbertsona, reprezentująca USA, z drużyną Austrii.
Przybycie drużyny Culbertsona, opromienionej sukcesami w USA, prowadzącej nieustanną kampanię marketongową w mediach amerykańskich, spowodowało znaczne zainteresowanie. Tym większą sensacją byłą jej porażka w mistrzostwach. Trzeba przyznać, że Am...
więcej
Pierre Jais i Roger Trezel to chyba najbardziej utytułowana para w historii francuskiego brydża. Zdobyli potrójną koronę – mistrzostwo świata parami (1962), Bermuda Bowl (1956) i mistrzostwo olimpijskie (1960) (Poza nimi mogą się tym pochwalić jedynie Meckstroth – Rodwell, Hamman – Wolff, Branco – Chagas oraz Fantoni – Nunes).
Amerykanie byli przekonani, że para ta nie gra czysto. We wspomnieniach Hammana można prz...
więcej
W latach 1973-1974 wiele sukcesów w turniejach parami, zarówno we Włoszech, jak i w prestiżowych imprezach międzynarodowych, odniosła mniej od graczy Blue Teamu znana para włoska – Gianfranco Facchini i Sergio Zucchelli. Wygrali między innymi otwarty turniej par Cino del Duca oraz turniej dla zaproszonych par Sunday Times. W dużych europejskich turniejach nagrywali po 70%. Zaowocowało to ich powołaniem do reprezentacji ...
więcej
Jest to fragment artykułu z "Brydża" 7/2009.
Terence Reese i Boris Schapiro byli, chyba słusznie, uważani za jedną z najlepszych par świata lat pięćdziesiątych i początku sześćdziesiątych. Ich wyniki – m.in. tytuły drużynowych mistrzów Europy w latach 1948, 1949, 1954, 1963, wicemistrzostwo świata parami 1962 (za inną parą, o której także tutaj piszę – Jais – Trezel), II miejsce w olimpiadzie drużynowej 196...
więcej
SZLACHETNA SZTUKA OBRONY
Jest to artykuł z „Brydża” z marca 2005 roku, w którym opisane są cztery rozdania z turniejów rozegranych na początku 2005 roku.
Pierwsze rozdanie pochodzi z turnieju NEC Cup rozegranego w Jokohamie. Postawmy się w pozycji Piotra Bizonia, rozgrywającego 3BA po licytacji:
