AKADEMICKIE MISTRZOSTWA POLSKI 2025 – PODSUMOWANIE

RELACJE

MACIEJ KĘDZIERSKI

Koniec wieńczy dzieło. Dzieło czyni Mistrza.

W taki mniej więcej sposób zakończyły się Akademickie Mistrzostwa Polski 2025. To znaczy, wyłonieniem zwycięzców turnieju teamów.

W niedzielę dograliśmy jeszcze 4 6-rozdaniowe rundy zmagań drużynowych. I od krótkiej relacji z tego fragmentu Mistrzostw rozpocznę.

Rozstrzygnięcie konkursu na najlepszą rozgrywkę, obronę i licytację dopiero za kilka dni.

UJ walczy

Sam z rana byłem świadkiem jednego z zagrań zgłoszonych do najlepszej obrony:

AMP 2025, teamy	54
Rozd. 36	94
E/WE	W109543
	D65
KJ108	WNES	A632
10732		DW
72		KD
W87		K10943
	D97
	AK865
	A86
	A2

Zaprezentowana licytacja to według statystyk najbardziej pospolita i najczęściej się zdarzająca. W tym rozdaniu nie jest ona jednak aż tak oczywista.

Otwarcie 1BA wydaje się bezalternatywne wobec tak grubych dubli.

Pas S budzi szacunek – karta wydaje się być dobra do pozostania w obronie na grę bezatutową.

Z ręką W należy zadać 2 Staymana. Wiem, że może to budzić wątpliwości, ale statystyka będzie bronić tej odzywki. Partner ma starszą czwórkę w ponad 60% przypadków (powołuję się na własne obliczenia, oczywiście z uwzględnieniem posiadanego przez nas układu, oraz na jedną z pozycji M. Nilslanda). A nawet jeśli jej nie ma, to częściówka w kolor może być lepsza niż 1BA. Statystycznie pasując traci się aż 1,5 IMP-a na rozdanie.

A gdybym taki wynik osiągał średnio na rozdanie, to wygrałbym chyba każde zawody.

Z N też jest ciekawie. Ogólna reguła mówi, że z sześciokartem otwarcie 1BA wznawiać należy, bo nam to 2 pójdzie, a im 1BA często też. Tutaj było kilka problemów – ryzyko, że partner pójdzie za wysoko, ryzyko, że przeciwnicy znajdą swój kolor starszy oraz brak wygodnej systemowej odzywki.

Romek Madej (S), niewątpliwie dobrze wyszkolony, pokazał prawidłową obronę: wist w  A i po dołożeniu 9 przyjął, że będę umiał trafić 8, więc nie kontynuował tego koloru, tylko wyrozumował zmianę na karo… Widząc cały rozkład nie wydaje się to zbyt trudne, ale przy stole „najazd” spod trzeciego asa to duża sztuka.

Po tym początku musiałem leżeć bez dwóch. A po zagraniach w kiery mógłbym wziąć nawet 2 nadróbki (a czy tyle bym wziął to już inna historia). Różnica 4 lew.

Na drugim stole S wtoczyła się wejściem 2 Multi, z którym nie sympatyzuję.

N mając dwa starsze fity nie wybrał pasa na 2 tylko powiedział 2 i to zostało przegrane bez jednej. Za 2 /2 w końcu lepiej płacą. 6 IMP-ów dla UJ Kraków I. Dla AGH szczególnie bolesne.

Uważam przy tym, że N powinien spasować na 2 . Dlaczego?

Zwykle dobrze jest grać w długi kolor słabej ręki. Po drugie, gdy powiemy 2 to S często jeszcze nas podniesie na poziom 3.

No i jest jeszcze jeden ciekawy argument. Partner prawdopodobnie ma kiery, dlatego, że z czwórką kierów i krótkimi pikami oraz niezerową siłą kontruje się 2 z pozycji W. Co za tym idzie, jest spory zbiór rąk, gdzie W ma 4 piki i w miarę krótkie kiery i miała plan skontrowania zbiegającego 2 . Pasując możemy „ukraść” częściówkę 2 kontraktem 2 , bowiem E zbiegającego 2 zwykle nie będzie wznawiał, gdyż taka licytacja śmierdzi misfitem.

Cały pojedynek naszego AGH Kraków I z UJ-em I zakończyliśmy wygraną 12:6 w IMP-ach przez to, że zagraliśmy siedmioatutową końcówkę 4 z lepszej ręki i przeciwnik nie trafił wistu.

3 punkty i 3 negaty, czyli +980

Drugie ze zgłoszonych zagrań również widziałem na własne oczy, tyle że w rundzie przedostatniej (tym razem nawet nie namawiałem autora do przesłania zgłoszenia):

AMP 2025, teamy	W954
Rozd. 47	109
N/Nikt	D643
	853
D1087	WNES	2
82		D543
W92		108
KW102		AD9764
	AK63
	AKW76
	AK75
	—

W Ziętal	N Stężała	E Kędzierski	S Bondarewicz
	pas	pas	1
pas	1	2	ktr.
pas	2	pas	4
pas	4	pas	6
pas…

S licytował z lekkim bólem serca. Trochę poczuł się bezradny w wyniku „zalania” kartą.

Być może zrobiłbym lepszy biznes blokując treflami, ale jestem wierny swoim zasadom odnośnie drugiej ręki, na której to różne wybryki (tutaj posiadanie 4 kierów z  D) najczęściej są karane babolem.

Zawistowałem A i rozgrywający Paweł Stężała pociągnął AK. I tu przerwał.

Teraz przeliczył swoje lewy i wymyślił, że przyda mu się zwykle wzięcie 5 kierów, a więc następnie zagrał D do ręki, 10 na impas i drugi raz impas kier przejęty W w stole. Teraz A z góry i W wyrzuca karo. N również wyrzucił karo i ku mojemu zasmuceniu zaczął znowu planować rozgrywkę. Bezbłędnie odciągnął jeszcze jedno karo. Teraz granie fort kierowych (wyrzucenie kara i trefla z ręki N) prowadziło do nieuchronnej wygranej.

Mecz z Uniwersytetem Szczecińskim przegraliśmy (AGH Kraków I) wynikiem 9:16 IMP-ów. To rozdanie było warte -11 IMP-ów.

W ostatniej rundzie mimo tych wszystkich przeszkód i przeciętnych wyników wskoczyliśmy jeszcze na 3. miejsce podium.

Unikanie katastrofy

Zrzuciła nas jednak w ostatnim rozdaniu nieomówiona sekwencja na drugim stole:

AMP 2025, teamy	AW2
Rozd. 54	W104
W/Nikt	D853
	1076
D10976543	WNES	—
—		D9752
10742		KW96
8		AK93
	K8
	AK863
	A
	DW542

W Waniurski	N Kurzak	E Okuniewski	S Lucka
3	pas	pas	4
pas	4BA	pas	6
pas	pas	ktr.	pas…

Zakończyło się wynikiem -1100.

Przyznam się, że nie umiałbym z układem 8-4 wyciągnąć innej odzywki niż 4 i bym „postawił”.

Na naszym stole położyliśmy 4 x-1 za +100.

Żaden Mistrz nie pomoże, jeśli para nie ustali znaczenia pierwszej swojej odzywki w licytacji.

S przyjęła, że „wszyscy grają, że 4 to dwukolorówka z kierami”, z kolei N stwierdził prostodusznie, że nieustalona licytacja jest naturalna i powiedział 4BA do gry mając te kilka punktów z  AWx. Dla S to był jakiś szlemikowy inwit.

Notabene, tam gdzie gramy dwukolorówką 4 , to dalsze odzywki powinny przyjąć takie znaczenie:

4 = lepsza ręka z kierami
4 = do gry, gorsza ręka z kierami
4 = lepsza ręka z treflami
4BA = ?
5 = do gry, gorsza ręka z treflami

Do 4BA można podejść na dwa sposoby: albo przyjąć, że jest to naturalne, albo przyjąć, że to lepsza karta z treflami bez cue-bidu pik (pominęliśmy 4 , które ten cue-bid by obiecywało).

Oprócz tego dobrze jest ustalić czy 4 w ogóle forsuje. Konsensus teoretyków brzmi „tak”.

Panują też dwa możliwe podejścia do interpretacji tego, czym jest „lepsza ręka”. Według jednego wystarczy nam jedna dobra figura i pełen fit, według drugiego trzeba czegoś więcej – orientacyjnie dwóch przydatnych wartości. Osobiście jestem za opcją nr 2.

A, no i prywatnie jestem przeciwnikiem „Non-Leaping Michaels”. „Leaping” znaczy „skaczący”, stąd taka wesoła nazwa, rzadko używana w praktyce przez graczy.

Jestem zdania, że częściej przychodzą nam ręce, z którymi brak naturalnego wejścia 4 /4 szkodzi, a z dwukolorówką często jesteśmy w stanie sobie jakoś poradzić, na przykład:

Kontrując lub wchodząc 4 /4 po otwarciu 3 – warto zauważyć, że przeciwnicy często i tak powiedzą 4 . Owszem, informacja o dwóch kolorach jest w takiej sytuacji bardzo cenna i przydatna. Tylko czy to aż tak często przychodzi i tak wiele daje?

Z kolei po otwarciu 3 niemal nic nie zyskujemy wchodząc 4 /4 względem wejścia 4 . Skoro 4 /4 i tak forsuje…

Miałem po prostu taki sezon, w którym nadziałem się na kilka kalafiorów spowodowanych brakiem możliwości zalicytowania 4 /4 . Być może mam spaczoną perspektywę. Opinia jest opinia.

Ciekawostką jest za to, że wznowieniu akurat odzywki 3 , Non-Leaping Michaels ma chyba największy sens. Z tego powodu, że mając długi kolor młodszy licytuje się 3BA praktycznie z każdą kartą, nawet z singlem czy renonsem pik. Brak podniesienia do 4 świadczy o tym, że partner ma jakieś piki za pikami i jest mało prawdopodobne, że nagle zjedzie nam cały kolor.

Odnośnie rozdania: już w ogóle zabawne jest to, że mimo dwóch fitów w ręce N i dodatkowo obecności A jedyną wychodzącą końcówką na NS było 3BA (a nawet 4BA). Ale tego faktu już nie uznałbym za dowód w sprawie przeciwko Non-Leaping Michaelsowi.

W konkluzji napiszę tylko, że gra w brydża wymaga dużo wewnętrznej pokory. Trzeba odrzucić nie tyle własne przekonania o grze (czyli na przykład cały powyższy wywód), ale przede wszystkim te „czym na pewno wszyscy grają” i w nieomówionych sytuacjach wybierać odzywki bezpieczne, nieryzykujące rozjazdu. Remis w tym rozdaniu pozwoliłby nam na zachowanie miejsca na podium, a tak spadliśmy na pozycję 10.

Pora na wyniki

Tak więc ostateczne podium turnieju teamów:

1. AZS UW I (Jakub Andruszkiewicz, Maciej Boczar, Wojciech Bąk, Natalia Suszanowicz) – 136,75 VP
2. UJ Kraków I (Roman Madej, Franciszek Kurlit, Michał Stasik, Łukasz Kasperczyk, Laura Cichoń, Ada Szewc) – 125,62 VP
3. Politechnika Lubelska I (Jakub Gajewski, Paweł Zaprawa, Wojciech Okuniewski, Piotr Waniurski) – 118,52 VP

Specyfiką AMP-ów są osobne klasyfikacje dla Uczelni Technicznych, Uczelni w typie Uniwersytetów oraz Uczelni w typie Społeczno-Przyrodniczym.

Całego wypisu z podziałem na te kategorie tutaj robić nie będę – jest on dostępny po wejściu w wyniki turnieju teamów oraz odpowiednio turnieju par gdy klikniemy w odpowiedni przycisk na górze.

Z punktu widzenia AZS-ów najważniejsze jest jednak co innego – łączna klasyfikacja Uczelni. Akademickie Mistrzostwa Polski są skonstruowane tak, że uczelnie rywalizują między sobą we wszystkich dyscyplinach o status tej najbardziej usportowionej.

Od paru lat w czubie, a w zeszłym roku aż na pierwszym miejscu, lokuje się Politechnika Gdańska, której w brydżu akurat nie było za bardzo widać. Oni przyjeżdżają po punkty.

Z jednego z przemówień Rektora PG usłyszałem kiedyś takie słowa, że ich Uczelnia nie będzie najlepszą Politechniką, nie wymyśli jakiegoś przełomu naukowego, nie liczy się w wielkich grach środowiska akademickiego, ale za to władze postawiły na sport studentów.

Ich idea jest taka, żeby każdy student PG uprawiał jakiś sport w AZS-ie. I mnie się to bardzo podoba, bowiem większość uczelnianych AZS-ów ma charakter elitarny i cały ten ogromny system nie przekłada się na masowe usportowienie braci akademickiej. Z wyjątkiem Politechniki Gdańskiej oczywiście.

W łącznej klasyfikacji turniejów teamów (punktuje tylko najlepsza drużyna) oraz par (punktują 3 najlepsze duety) wyniki ułożyły się następująco:

1. Uniwersytet Warszawski
2. Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
3. Politechnika Warszawska
4. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
5. Uniwersytet Szczeciński
6. Politechnika Lubelska
7. Politechnika Wrocławska
8. Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
9. Politechnika Gdańska
10. Uniwersytet Rzeszowski

AGH po raz pierwszy od 2018 roku wypadło poza podium, a znalazł się na nim nieoczekiwanie Uniwersytet Jagielloński wzmocniony w tym roku silnym naborem pierwszaków.

Ludzie listy piszą

W tym miejscu chciałbym oddać głos medalistom turnieju par, którzy przysłali mi kilka ciekawych rozdań do publikacji.

Zaczniemy od Pawła Stężały, zwycięzcy całych tych zmagań.

Tak jak wspominałem Finał A nie był najbardziej udanym momentem dla Pawła i jego partnera Wojtka Bondarewicza – nagrali w nim ledwie 55%, ale pary okupujące podium solidarnie nie nagrały nawet średniej, więc doszło do przetasowania.

Paweł chciał podzielić się jednym z rozdań z wcześniejszej fazy turnieju:

AMP 2025, pary	987
Rozd. 48	K2
E/NS	109654
	762
A65	WNES	K32
653		W8
K7		A832
DW954		AK106
	DW104
	AD10974
	DW
	3

W Stężała	N Roszkowski	E Bondarewicz	S Pelczar
		1BA	2
ktr.	pas	2	pas
3	pas	4	pas…

Jak relacjonuje zwycięzca: „Mamy ustalone, że 3 z pozycji W byłoby nieforsujące, dlatego kontra w naszym ubogim systemie była najbliższa prawdy. Potem spytałem o zatrzymanie, którego Wojtek nie miał, więc zalicytował 4 które obiegło. W poczuciu dobrze spełnionego obowiązku skasowaliśmy 10 lew ciesząc się, że żadna końcówka nie wychodzi. Zapis nie powalał, bo dostaliśmy tylko 55%. Wiele par wypuszczało końcówki lub częściowki bezatutowe. Taki urok AMP-ów. :)”

Też bym się cieszył z ładnej częściówki na 25 PC.

Notabene, jestem jednym z autorów wistu D, którego mógłbym bronić nawet w meczu, a na maksy to w ogóle.

Taki urok gry w brydża. U mnie przeciwniczka wyciągnęła 3BA zanim zdążyłem zdecydować czy wchodzę 2 na starszych czy 2 na 6 kierach. I miałem zagrać na to, że 3 PC, które może mieć moja partnerka to akurat jest K? Na maksy? Rację ma ten kto zapisał 81% za 400 na EW. Brutalny sport.

Brąz przy mikrofonie

Kolejne rozdanie to ciekawostka, która zaintrygowała Jacka Marciniaka – naszego eksportowego sędziego międzynarodowego, a przy okazji AMP-ów reprezentanta Politechniki Warszawskiej.

AMP 2025, teamy	D43
Rozd. 35	1084
N/NS	D10932
	74
1092	WNES	K7
K9		AW765
AKW		8654
ADW52		86
	AW865
	D32
	7
	K1093

W	N	E	S
	pas	pas	1
ktr.	2	3	pas
3	pas	3BA	pas…

Po wiście 6 i podłożeniu D E wziął pierwszą lewę i zaimpasował K, następnie zgrał K i  A i zaimpasował trefla ponownie. Podział 4-2, D nie poleciała i spokojna nóżka.

Tymczasem uważny rozgrywający zobaczy, że po ściągnięciu dwóch kar gracz S nie ma wygodnej wyrzutki. Nie jest to szczególnie trudne – jeśli 4 trefle są w ręce N, to znikąd pomocy, ale jeśli są w ręce S, to ten układ daje nam pewne dodatkowe szanse.

Do drugiego kara S prawdopodobnie wyrzuciłby pika. Ściągamy K i odchodzimy pikiem, gdyż wiadomo z wistu, że to S posiada AW. Ten ściągnie sobie swoje 3 dobre piki i odejdzie w trefla. My znowu impasujemy i na koniec wpuszczamy go ostatnim treflem na wyjście spod D.

Znakomity obrońca S wyrzuciłby gładko kiera – jeśli partner ma  W, zagranie to nie ma znaczenia, a jeśli układ jest taki jak w rzeczywistości, to postawimy rozgrywającego przed ogromnym problemem.

Ładne. Fajne.

Od siebie dodam, że u nas grano 4 z ręki W po wiście treflowym i wstawieniu K. Problemu nie było (to jest wspomniane na początku artykułu rozdanie dzięki któremu wygraliśmy mecz z UJ Kraków I).

Gdyby jednak rozgrywał E, to optymalna wydaje się rozgrywka następująca:

Po wiście singlem karo wziąć w stole, zagrać K i kiera na impas. Teraz S odchodzi 10 (kier jest gorszy – rozgrywający weźmie, zaimpasuje trefla i zagra pika – kontrakt wygra się sam przy singlu karo u S). Kładziemy D i musimy trafić jak dalej grać. Jeśli pociągniemy A – leżymy z braku lew. Jeśli zagramy w pika, to nie możemy położyć intuicyjnego króla – S pobije i dojdzie D do partnera by wziąć przebitkę karo. Musimy pozwolić S wziąć na  W. Teraz A i pik, którego bijemy, ściągamy atuta, impasujemy trefla i wyrabiamy ten kolor przebitką.

Zagranie pika w koło jest w zasadzie niewykonalne – musimy założyć singla karo, A u S i kiery 3-3, żeby było ono dobre. Chyba, że S w licytacji meldował się pikami – wtedy staje się jedynym sensownym.

Drobnostka techniczna

Kolejna ciekawostka również nadesłana przez Jacka Marciniaka:

AMP 2025, teamy	A94
Rozd. 41	10975
S/Nikt	D98
	832
?	WNES	?
?		?
?		?
?		?
	KD632
	A3
	K74
	A106

Gramy sobie 3 po wiście atutowym.

Piki oczywiście muszą być 3-2, żebyśmy mieli jakieś szanse. Kontrakt jest nieszczególnej jakości. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że potrzebujemy drugiego A w ręce któregoś obrońcy.

Jacek proponuje jednak rozgrywkę wywiadowczą, możliwe, że zainspirowaną poprzednim rozdaniem: pociągnąć A.

Po co?

E dokłada D…

Zaczyna się rysować szansa na secowe figury w ręce E i możliwość wyrobienia kiera w dziadku. Ściągamy KD w ręce i gramy znowu kiera w koło. E bierze i gra K. My bijemy, przechodzimy do dziadka A i na  10 wyrzucamy trefla. Oni biorą W, grają trefle, my w końcu przebijamy i gramy karo do  D na szansę A u W.

Rozgrywka powiodłaby się też przy KDW trzecim w ręce E.

Kładzie nas cały czas AW10 w ręce W, jeśli E będzie konsekwentnie grał kara. Najciekawsze jest to, że wybitny gracz E może wyłapać cały motyw i, widząc D98 w stole, zagrać w karo z konfiguracji np.  W53 waletem! Wtedy musimy trafić rozkład koloru.

AMP 2025, teamy	A94
Rozd. 41	10975
S/Nikt	D98
	832
W5	WNES	1087
W8642		KD
AW6		10532
754		KDW9
	KD632
	A3
	K74
	A106

Tutaj musiałby zagrać 10 pozostawiając nam jeszcze coś do trafienia. First Hand High. Lubię ten motyw. Mało który śmiertelnik wykonuje takie zagrania – wymagają one całkowitego wyłączenia odruchów oraz pełnej, rzetelnej i bardzo dogłębnej analizy.

Na marginesie: zasada ograniczonego wyboru mówi, żeby wstawiać K z ręki i impasować W u W. Mając W10x(x) gracz E może wyjść W lub 10. Skoro wychodzi 10 to zwiększa się szansa na to, że nie ma  W. Oczywiście to już abstrahując od przyzwyczajeń dotyczących wistów z sekwensu.

To ten typ zagrania, które dużo łatwiej przychodzi robotom. Tylko większość z dostępnych silników gry ma ten problem, że zakłada, że następny ruch rozgrywającego będzie w widne. Maszyna pokazałaby więc, że gracz E może zagrać dowolną kartę poza 9 i wyszłaby czymś zgodnie z systemem wistowym. Z kolei gdyby E miał 6532 maszyna automatycznie zerwałaby wpust grając na  AW10 u partnera – to byłoby dla niej banalne.

Non omnis

Poza konkursem to by było na tyle. Panowie ze Szczecina, zeszłoroczni organizatorzy, podczas rejestracji wspominali o klątwie gospodarza. W zeszłym roku w klasyfikacji łącznej zajęli 4. miejsce, Stężała – Bondarewicz w turnieju par również uplasowali się tuż za podium. Tym razem trafiło na nas.

Chciałbym w tym miejscu podziękować za ten przesympatyczny weekend wszystkim uczestnikom, sędziom pod batutą Tomasza Radko oraz organizatorom z AZS AGH – szczególną rolę odegrał spiritus movens krakowskiego brydża studenckiego, Piotr Wzorek. Ogromna ilość pracy związanej ze sprawami sprzętowymi, wizerunkowymi, organizacyjnymi, logistycznymi…

Dziękuję, a że jestem dopiero na czwartym roku studiów, to prawdopodobnie jeszcze raz powalczę w barwach AGH.

Więcej zdjęć, wywiadów, moja opowieść o pewnym 6BA na stronie AMP w Brydżu Sportowym na Facebooku.