DYPTYK KRAKOWSKI

RELACJE

MACIEJ KĘDZIERSKI

Od jakiegoś czasu szukałem okazji by naskrobać coś na temat zeszłorocznych Mistrzostw Polski Par na IMP-y, które jakimś trafem udało mi się wygrać.

Z pomocą przyszedł mi Naczelny – spotkaliśmy się podczas Krakowskiej Wiosny Brydżowej w Hotelu Galaxy****. Podczas tego weekendu odbyła się też akcja promocyjna Brydża, to tak swoją drogą.

Kongres ten składał się z tradycyjnego turnieju teamów „Dzwon Zygmunta” oraz turnieju Grand Prix Polski Par, po raz 67. rozgrywanego jako „OTP Drewniane Głowy”. Ciekawostką jest oficjalna rezygnacja organizatora z organizacji Grand Prix Polski Teamów – problemem była konieczność rozciągnięcia turnieju teamów na dwa dni i idącego za tym zwiększonego „haraczu” / odpisu dla PZBS.

I znowu jakoś tak się to zdarzyło, że stanąłem na podium turnieju par – tych właśnie Drewnianych Głów, tylko tym razem o szczebelek niżej.

Jak się słabo gra, to kiedyś trzeba nie wygrać.

Jesienią sady się rumienią

Mistrzostwa Polski Par na IMP-y trwają 3 dni i rozgrywane są podczas Krakowskiej Jesieni Brydżowej. W zeszłym roku było to w dniach 22-24 listopada, więc wątek sadów był już nieaktualny.

Najpierw 60 rozdań eliminacji, potem 40 rozdań półfinału dla 40 par i na koniec 45 rozdań ścisłego finału dla czołowej szesnastki.

Umówiłem się z Romkiem Madejem. Dawnym kolegą z klasy brydżowej w gimnazjum. Niezły szachista swoją drogą, prawdziwy ścisłowiec.

W eliminacjach wdrapaliśmy się na 3. miejsce, w półfinale na 2. i dopiero trzeciego dnia wjechaliśmy na najwyższy stopień podium.

A zaczęło się tak:

MPPIMP, eliminacje	975
Rozd. 1	A5
N/Nikt	KD87
	K763
A	WNES	10863
KD103		W9874
A10643		W9
A94		108
	KDW42
	62
	52
	DW52

W Kędzierski	N Chumak	E Madej	S Sotnikau
	1	pas	1
ktr.	rktr.*	2	2
4	pas…

RKTR = rekontra-fit, 3 piki.

Zalicytowałem w swoim stylu, to znaczy głupio, ale dobrze.

2 niby nic nie obiecywało, bo padło na pozycji de facto wymuszonej. Wiadomo tyko, że kiery to Romka najdłuższy kolor. Ewentualnie równy z pikami.

Mógłbym teraz powiedzieć 3 , ale przecież piąty W daje dobrą końcówkę. I czemu Romek miałby teraz przyjąć jakiś inwit z taką kartą? Pomijając, że to 3 nawet inwitem by nie było.

Jest jeszcze jeden bardzo istotny argument – jest pewien zbiór rąk, gdzie powiedzenie 4 od razu zmusi przeciwników do natychmiastowego podjęcia decyzji „co dalej?”.

Co możemy zyskać?

A) pójdą w obronę 4 niewychodzącego 4
B) nie pójdą w opłacalne 4 gdy 4 wychodzi
C) wpadka na 4 bez jednej gdy im idzie 4 daje +3 IMP-y

A gdybym tak w każdym rozdaniu zarabiał po 3 IMP-y… Po prostu mając kiery przeciwko pikom często opłaca się zająć 4 – czasem zarobimy nawet gdy 3 i 4 nie szły.

+7 IMP-ów za +420.

Niestety w drugim rozdaniu Romek na prostym technicznym przeoczeniu przegrywa wychodzące 5 x i bilans wraca na -2 IMP-y dla nas.

Wiem tylko, że w takiej sytuacji najlepiej nic nie mówić.

Przez pewien czas gramolimy się w połowie tabeli.

MPPIMP, eliminacje	A4
Rozd. 17	854
N/Nikt	AK654
	763
D10963	WNES	KW8
—		W102
W9873		2
W98		AK10542
	752
	AKD9763
	D10
	D

W Kędzierski	N Wójcicki	E Madej	S Pazur
	1BA*	ktr.	4 **
4	pas	pas	ktr.
pas…

1BA = 12-14 PC na zrównoważonym;
4 = transfer na kiery.

Wrodzona złośliwość nakazuje mi popełnić redakcyjne faux pas, bowiem za wygranie 4 x zapisaliśmy aż +14 IMP-ów.

Kontra na słabe 1BA powinna być nieco silniejsza, ale też trzeba przyznać, że karta E jakiś potencjał ma. Kolejną wadą jest singiel karo – spora niemodelowość. Sam chyba bym jej, z bólem serca, nie dał.

Okazało się jednak po raz kolejny, że w brydżu to milczenie jest srebrem, a aktywność złotem.

4 to już czysta spekulacja. Po prostu często kupię fit, a czasem będę nawet w okolicach wygrania tego kontraktu. Bardzo proszę. Brydż ma jednak w sobie coś z hazardu.

Boguś Pazur trochę marudził, że fit i same asy i króle nadają się raczej na wyniesienie, gdyż kontra nie jest stricto karna tylko wskazuje, że 4 było licytowane z punktami i nadzieją na wygranie (coś w rodzaju kontry atakująco-obronnej).

Naczelny jednak wnikliwie czyta moje artykuły i chyba wyrobił sobie zdecydowaną opinię na temat moich licytacji.

Do obkładu prowadził jedynie wist treflowy. Po  A i zmianie na kiera decyduję się grać na to, że wszystko mi się podzieli. Chciwość, drogie dzieci, czasem popłaca.

MPPIMP, eliminacje	854
Rozd. 30	42
E/Obie	AW62
	DW96
W97	WNES	KD1063
ADW106		K7
873		D109
103		A74
	A2
	9843
	K54
	K852

Kiedy indziej trzeba coś trafić. Ciekawe co by było gdyby takie rozdanie trafiło do panelu. Niektórzy gracze W licytowali transfer 2 i potem inwit 2BA. Dostawali wist w trefla i leżeli.

A po tej licytacji wist następuje w wielu przypadkach w kolor starszy. W pikach mam najgrubiej z bocznych kolorów…

Generalnie do wygrania 4 potrzeba sporo – lew jest mało. A ciągniczek na 3BA może zrobić robotę. Przypomniał mi się też ś. p. kol. Andrzej Żurek, który był wielkim orędownikiem licytowania 3BA w takich sytuacjach.

„Szakal”, czyli Jacek Poletyło zawistował standardowo w kiera. Sam bym tak zrobił.

+600 i 10 IMP-ów. Tak samo zalicytował mój kolega z juniorskiej reprezentacji – Kuba Bazyluk. Zacytuję: „To było czyste!”

MPPIMP, eliminacje	A1087
Rozd. 23	AK
S/WE	9542
	1082
DW9	WNES	K63
D97		10642
A103		KD
AKW6		9543
	542
	W853
	W876
	D7

Niemal cały ten zysk tracę w rozdaniu następnym. 9 lew jest banalne.

Można powiedzieć, że nijak to nie zasługuje na uwiecznienie.

Ale istotne jest to, że gdy panowie Arcymistrzowie zaczynają się coś podśmiechiwać, że po partii na IMP-y inwit jest oczywisty i że oni to by dali na pewno nie wchodzę w żadne dyskusje. To jest element psychologicznej gry.

Takie rzeczy jak rzeczone czy poprzednie rozdanie to są sprawy decyzyjne. Czasem się trafia, czasem nie.

Statystyka wykazała, że do 16-17 PC końcówka idzie na tyle rzadko, że się nie opłaca, a do 15 PC przewyższenie 2BA może kosztować. Wartość secowego mariasza jest niewysoka. Ja takie rzeczy wolę weryfikować maszynowo.

Wybiegając wprzód do drugiej części dyptyku: teraz w marcu otworzyłem sobie 1BA z kartą:

ADW72 KDW 1053 D10,

mimo, że nie jestem jakimś wielkim fanem otwarć bezatutowych ze starszą piątką.

Przegrałem to bez pięciu. Wzięli mi 6 trefli, 4 kara i asa kier. 17%.

Analizowanie takich rozdań i ich roztrząsanie nie ma żadnego sensu, to po pierwsze. A po drugie to gracz doświadczony wie, że takie decyzje są w dużej mierze losowe. Raz się opłaca tak, a raz inaczej i nie da się trafić wszystkiego. W dystansie nie mają nawet tak dużego znaczenia. W którymś momencie to się wyrównuje.

Drugi dzień i drugą trzydziestkę eliminacji zacząłem od wypuszczenia 3BA panom Błaszczykowi i Walczakowi, a następnie Romek wypuszcza im 3 lewy na popartyjne 1BA. Łączne straty w obrocie to jakieś 22 IMP-y.

Złych zagrań w ogóle jest jakoś dużo: 4 +1, karna kontra na 3 , na które szła nadróbka (akurat wyglądaliśmy groźnie, więc uciekli), ja roluję 3 nie trafiając szansy, na którą grać – wybrałem oczywiście tę mniejszą.

W 5. sesji zaczynamy się odbijać:

MPPIMP, eliminacje	K
Rozd. 51	AD75
N/Nikt	KD963
	KD6
W9543	WNES	AD10
93		W86
AW5		42
W92		A10854
	8762
	K1042
	1087
	73

W Tokes	N Madej	E Zabradi	S Kędzierski
	1	ktr.	pas
1	2	pas	3
pas	4	pas…

Beniamin Zabradi to wschodzący młody talent brydża węgierskiego. Takich w szczególności się nie boimy. Zwykle orientują się bardziej niż przeciętni turniejowcy, ale mają słabszą psychikę.

Nie wiem do końca czemu Romek wybrał 2 zamiast kontry. Ja w każdym razie podniosłem – w moim rozumieniu brydża 2 to ręka układowa, np.:

x  ADWx AKWxxx xx

I nagle ta decyzja otwierającego okazała się zwycięska – Zabradi musiałby zawistować A na to 4 ! Być może nie jest to wcale takie absurdalne, ale z drugiej ręki położenie gry było dużo łatwiejsze.

A że jeszcze młody zdolny wyciągnął na wiście blotkę karo… +7 IMP-ów.

MPPIMP, eliminacje	A8
Rozd. 54	W10
W/Obie	AK109632
	K8
K7643	WNES	DW52
AK82		7654
4		W87
DW10		96
	109
	D93
	D5
	A75432

W Szulejewski	N Madej	E Jaszczak	S Kędzierski
1	2	2	3
3	3BA	4	ktr.
pas…

Tych Panów boję się nieco bardziej. Mam jednak to szczęście, że póki co kol. Jaszczak nie miał jeszcze zastrzeżeń do mojej etyki gry. Traktuję to jak pewnego rodzaju osiągnięcie.

Wejście 2 pada zwykle z sześciu kart. Z kartą S mam bilans na przepchnięcie się w jakiś kontrakt kolorowy. 3 z szóstego tuza wygląda nieświeżo. Na jakieś 80% kontrakt karowy będzie odpowiedni. Aktywność podjąć trzeba, bo partner mając 2-3 piki i jedynie 6 kar może nie widzieć powodów do dalszej walki.

No i czasem zaktywizuję go w temacie końcówki 3BA, na którą dokładam dobrą kartę.

Czyżby?

Co prawda, minimaksem rozdania było 4BA= za +630 na NS, ale stwierdziłem, że wystarczy już popisów z dubelkiem karo.

Karo, pik, 2 trefle i kiery dały +500 i +8 IMP-ów. W eliminacjach na 60 rozdań uzbieraliśmy 74 IMP-y. Pocieszające było to, że w ostatniej sesji nagraliśmy dokładnie 27:0. Czołówka tego etapu ułożyła się tak:

1. Dominika Ocylok – Adam Pigulski +105 IMP
2. Ryszard Pałasz – Janusz Makaruk +91 IMP
3. Romek z pomagierem +74 IMP
4. Krzysztof Kleinrok – Andrzej Lubojemski +73 IMP
5. Mateusz Sobczak – Adam Krysa +71 IMP

To przedstawiwszy zaznaczę, że takich momentach zdecydowanie nie należy patrzeć na wyniki innych. Tylko grać swoje, ile tracimy – to nieistotne, jak bardzo nam depczą po piętach – nieważne.

Pierwszy odsiew

Półfinał rozpoczynamy znowu pełnym atakiem:

MPPIMP, półfinał	1065
Rozd. 1	W103
N/Nikt	D1084
	AK4
K82	WNES	D43
D96		AK84
A973		W52
DW3		865
	AW97
	752
	K6
	10972

W Klimentowska	N Madej	E Zedginidze	S Kędzierski
	pas	pas	1
ktr.	2 *	3	pas…

2 = góra pasa z 3

Rozdanie ma wymiar karmiczny.

Zła wola, bo ja tak interpretuję kontrę na 1 , zostaje ukarana.

Ja za 1 , które jest gdzieś z pogranicza ying i yang nagrody również nie otrzymuję.

Na wielu stołach gracze E rozgrywają 1 . Pada taki sam wist jak u nas, czyli w  K. U nas jest w miarę jasne, że otworzyłem z dobrej czwórki, a punkty ma Romek, więc rozgrywający bije, ściąga atuty i przegrywa bez dwóch.

A tam gdzie były od NS same pasy, K, jak i następne karo, zostają przepuszczone. I prosty kier też leży i kwiczy.

Potem jakoś to sobie idzie: gramy przeostrzone 4 -1, nie dogrywamy końcówki na dwóch impasach (które akurat po licytacji powinny były stać), wypuszczam 1BA z kontrą nietrafionym wistem ku następnej uciesze Arcymistrzów Kleinroka i Lubojemskiego.

Przy okazji jakieś rozdania też trafiamy i idziemy w okolicach remisu, aż Romek decyduje się wziąć sprawy w swoje ręce:

MPPIMP, półfinał	KD105
Rozd. 13	10852
N/Obie	AK3
	D9
42	WNES	A8
KW743		A96
65		W10742
W1086		A75
	W9763
	D
	D98
	K432

W Narkiewicz	N Madej	E Czajka	S Kędzierski
	1	1	1 *
2	2	3	3
pas	4	pas…

1 = 4-5 pików

3 to nie był żaden inwit, więc 4 było wysoce niezdyscyplinowane. Ale powiedzmy, że mogę to wybaczyć.

Wobec podziału pików 2-2 10 lew i idące za tym 10 IMP-ów było proste. Para WE nieco poszkodowała się swoją własną aktywnością.

Ach, 3 z piątym pikiem i układem 5-4 w korzystnych kolorach jest najzupełniej normalne.

Następny zysk zapewnia nam blok 2 Multi z kartą:

W82 KW642 92 A105

Starannie wypełniam swój skoroszyt po stronie zysków tego stylu.

Bez tego otwarcia partner na 3BA wistuje z karty:

D654 D75 875 986

zupełnie w ciemno.

Romek za chwilę dla odmiany wygrywa wypuszczone 1BA z kontrą.

Jeszcze jeden zysk zapewniają nam kol. kol. Jaszczak i Szulejewski. W tej parze zawodnicy mieli przemożną potrzebę wnikliwego omawiania i obwiniania się o nieudane zagrania.

Ktoś nam coś wygrywa, ktoś nam coś wypuszcza, ja znowu nie trafiam wistu na końcówkę. Ktoś inny bez szans na finał przegrywa sobie wychodzące 5 x.

W tym chaosie ostatecznie nagrywamy +39 IMP-ów, co razem z carry-over daje sumę 76 IMP-ów. W finale znowu zostanie to obcięte o połowę.

1. Jacek Ciechomski – Jakub Bazyluk +97 IMP
2. Autor i szachista +76 IMP
3. Paulina Klimentowska – Giorgi Zedginidze +75 IMP
4. Jerzy Brzustowski – Jarosław Kaczorowski +65 IMP
5. Ryszard Pałasz – Janusz Makaruk 62,5 IMP

I co to się okazało? Nagle zupełne przetasowania i nowy lider ze sporą przewagą. Wszystko rozstrzygnie się w niedzielnym finale.

Siła spokoju

Na tak zwany „dobry początek” Romek najpierw nie trafia wistu na 3 za -5 IMP-ów. Ale całą pierwszą rundę na Ewcię Morawską i Rafała Marksa wygrywamy ostatnim, trzecim rozdaniem:

MPPIMP, finał	108
Rozd. 3	KD863
S/WE	KD852
	7
D432	WNES	AKW965
4		AW
AW9		6
D9865		A1032
	7
	109752
	10743
	KW4

W Marks	N Madej	E Morawska	S Kędzierski
			2 *
pas	4	4	pas
pas	5	ktr.	pas
5	pas…

2 = słabe, 5 i 4+ /

Teorii licytacyjnych purystów słucham bardzo chętnie, ale 10 IMP-ów jest po mojej stronie. Zeszycik z otwarciami blokującymi się zapełnia. Z racji wykształcenia mam skrzywienie w kierunku analityki danych zamiast emocjonalnego „musisz postawić 1400!”.

I szczerze mówiąc nie wiem czemu ciągle tak mało par adoptuje ten, po prostu skuteczny, styl.

Romek w rozdaniu jeszcze postanowił podkusić los swoim 5 . Pewnie myślał, że mam trefle i jest jakaś szansa na przeciągnięcie ich wyżej i obkład.

Średnią rozdania była wpadka za -1100 na 7 x. O ironio, ten zapis oddała para, która nie otworzyła 2 .

W drugiej rundzie urządzamy nieudane polowanie na późniejszych brązowych medalistów: Michała Błacha i Krzysia Kotorowicza:

MPPIMP, finał	AK8
Rozd. 4	KW1053
W/Obie	K1098
	10
W104	WNES	72
2		98
AD76542		W3
52		ADW9863
	D9653
	AD764
	—
	K74

W Błach	N Kędzierski	E Kotorowicz	S Madej
3	pas	pas	ktr.
pas…

Decyzję podjąłem już przy pierwszym pasie. Alternatywą dla ukarnienia było wejście 3 .

Romek mógł wybrać też wznowienie 4 . Ma to swoje wady i zalety. Spotkały się dwie graniczne ręce – w panelu mogłoby się zacząć poszukiwanie winnego. Innym razem S dostałby singlowego W, innego dnia N będzie miał KW9xx. Cóż, czasem się nie trafia, tylko nie wiadomo gdzie jest statystyczna prawda.

Za +500 tracimy -5 IMP-ów. Szlemika grają tylko Boguś Pazur i Marek Wójcicki. Naszą licytację powtarzają z kartami NS Grzesiek Superson i Krzysiek Żak.

W rundzie trzeciej w obronie Romek bardzo sprytnie ukrywa długości w swojej ręce:

MPPIMP, finał	94
Rozd. 8	A6
W/Nikt	D87
	AK8432
A32	WNES	DW76
KD53		W9742
AKW3		10
D6		W107
	K1085
	108
	96542
	95

W Głasek	N Kędzierski	E Pszczoła	S Madej
1	2	pas	pas
ktr.	pas	2	pas
3	pas	4	pas…

Po wiście 9 (w kolor partnera z dubla górą) gram trzy razy trefle by unieszkodliwić fortę treflową w ręku rozgrywającego. Przebitka 8 i nadbitka figurą.

Impas pik będzie konieczny do wygrania.

Pszczoła gra teraz kiera, którego biję A i odchodzę atutem.

I tutaj kluczowe zachowanie Romka – wyrzutka pika, a nie kara!

W głowie rozgrywającego powstaje inny obraz rozdania – wyrzutka pika z czterech kart wielu obrońcom może się wydawać niebezpieczna – w końcu pozwala na wyrobienie forty pik w ręce E. Z kolei z pięcioma karami gracz S może zawsze wyrzucić karo – pozornie to niczym nie szkodzi.

Oczywiście, chociaż nieco bardziej pogłębiona analiza pozwala stwierdzić, że lewa na czwartego pika nic rozgrywającemu nie daje, ale ogromna większość obrońców w takich sytuacjach jest po prostu leniwa.

W głowie Pszczoły powstaje więc inny obraz rozdania – zupełnie niewinny: 5 pików i 4 kara w ręce S. Przy takim układzie zagranie kar z góry jest skazane na porażkę.

Rozgrywający tej klasy nieco się krzywi i z pewną rezygnacją w końcu wybiera zagranie na impas karo, nie wiedząc czy bliżej mu nieznany przeciwnik S byłby zdolny do takiej wyrafinowanej zmyłki.

Warto zauważyć, że Pszczoła mógł kosztem ewentualnej drugiej lewy wpadkowej przejrzeć ten podstęp – grając najpierw 2 piki, by rozpoznać skład ręki S. Teraz pojawia się motyw psychologiczny – dlaczego S chciał zasugerować, że kara są 4-4?

Za chwilę dochodzimy do zapętlenia – skoro Pszczoła może przejrzeć, że obrońca sugeruje mu skład 4-4, czyli ma pięć blotek karo, to może jednak S powinien wyrzucać karo… i tak dalej. Zazwyczaj ten mechanizm kończy się na pierwszym stopniu.

Uf, było blisko. W każdym razie kolejne +5 IMP-ów.

Niestety w rozdaniu nr. 9 zapominamy systemu i lądujemy w bardzo słabym 4 na 7 atutach zamiast górnego 3BA. -8 IMP.

Czwarta runda to rewanż na Kleinroku i Lubojemskim:

MPPIMP, finał	K6
Rozd. 12	K73
W/NS	8652
	K963
1098	WNES	D7543
W109		D5
943		KD10
DW84		A107
	AW2
	A8642
	AW7
	52

W Madej	N Lubojemski	E Kędzierski	S Kleinrok
pas	pas	1	pas…

W tych założeniach wejście 2 z kartą są byłoby cokolwiek odważne. A do takich ludzi ten świat należy.

Tym razem to adwersarze nie trafiają decyzji. I znowuż głębsza analiza tego problemu nie ma sensu.

3 pary NS wygrywają końcówki (raz 4 , dwa razy 3BA no i jeszcze Naczelny po otwarciu słabym 1BA kończy w kontrakcie 2 , na który musi leżeć za -500.

Tymczasem po wiście treflowym biorę w stole i gram pika. W dalszej grze N podgrywa karo, a S nie wiedząc, że może bezpiecznie odejść w kiera powtarza zagranie w karo. Więc +80 i 9 IMP-ów.

Coś ciekawszego dzieje się dalej dopiero w rundzie szóstej, tym razem na zdobywców srebrnego medalu:

MPPIMP, finał	AK1083
Rozd. 18	W109875
E/NS	—
	72
DW9652	WNES	74
63		AD2
A7		KD10943
K83		104
	—
	K4
	W8652
	ADW965

W Madej	N Klimentowska	E Kędzierski	S Zedginidze
		1	2
2 *	pas	3	pas
3 **	ktr.	pas	pas
4	4	pas	pas
ktr.	pas…

2 = forsujące na jedno okrążenie, 5+

3 = 6+ , nieforsujące

Odzywkę 3 możemy zrzucić na karb grania nowym podejściem. Znaczy się, dla naturalistów starym i klasycznym, tylko w Polsce bardzo rzadkim. Należał się pas na 3 .

Później następuje dwutakt ze strony przeciwniczki N i Romek ścina piłkę – ja tego nie zrobiłem, bo spodziewałem się u partnera A, który może nie brać i jakichś silnych pików, również niebiorących, a tutaj znalazł się K…

Wistuję w  K – przebity. Zagranie w kiera, wskok A i znowu karo przebite. Teraz trefl do  D – jedną z koncepcji jest zabicie i odwrót w trefle przeciwko komunikacji. Drugą przepuszczenie.

I na to decyduje się Romek. Rozgrywająca ściąga K, wraca przebitką karo do ręki i gra kolejnego trefla na impas. Szansa na wygranie popartyjnej końcówki z kontrą jest jednak kusząca.

Dzięki temu bierze w rozdaniu tylko jedną lewę treflową, a Romkowi w końcówce należą się 2 piki. +500 i +11 IMP-ów.

W rundzie siódmej tracimy 8 oczek na źle rozwiązanym rozdaniu szlemikowym – gramy 4BA+2, gdy do wygrania był szlemik w kara 4-4, które w miarę wygodnie można było znaleźć grając Wspólnym Językiem (i jeszcze kontrakt się tam sam ustawiał z lepszej ręki dzięki Odwrotce).

Zyskujemy jednak aż 18 IMP-ów gdy Piotrek i Grażyna Busse wybierają gorszego szlema: 7 na atutach A10873 do  KD5.

Poczułem, że to mój dzień mając W942 za długością. Taki partner jak ja to skarb.

Bokiem mieli 14 lew w BA z uwagi na kolor pikowy AKD107 do  W.

Bardzo subtelne, a na IMP-y niesamowicie kosztowne. Warto zauważyć, że Państwo Busse byli blisko prawidłowego rozwiązania rozdania – zawiodła końcówka licytacji, w której padły inwity wielkoszlemowe – Piotrek ze wspomnianymi pikami zalicytował 7 zamiast 6 wskazującego przyjęcie inwitu i nadzwyczaj dobry kolor. 27 IMP-ów w obrocie. Szlema w trefle zagrali jeszcze Kacper Kuflowski i Wojtek Okrzesik.

Dwie rundy później Naczelny wlepia nam -5 IMP zatrzymując się supercelnie w częściówce 3 .

W rundzie numer 10 pojawia się fajny motyw obronny:

MPPIMP, finał	D10542
Rozd. 29	A1053
N/Obie	D84
	9
K76	WNES	98
86		DW97
965		AK102
DW1085		A76
	AW3
	K42
	W73
	K432

W Okrzesik	N Kędzierski	E Kuflowski	S Madej
	pas	1BA	pas
pas	2 *	pas	2
3	pas…

2 = kolory starsze

Wist pikowy Romek bije A i jest to już kluczowy moment rozdania.

NS mają do wzięcia trefla i  A, przy tym niemal na pewno dwa kiery. Jeśli N ma  K to kontrakt obkłada się „siłami natury”.

Jeśli go nie ma to jedynym źródłem piątej lewy mogą być… kara. Trzeba je jednak otworzyć zanim rozgrywający wyrobi sobie wyrzutkę kierową, czyli już teraz, przy pierwszej sposobności. Pierwszego kiera bierze następnie N i gra karo wyrabiając nam piątą lewę i obalając kontrakt.

Zagranie to może jednak, czysto teoretycznie, wypuścić kontrakt przy takiej ręce N:

Kxxx Axxx xxxx ?

Wtedy W miałby:

Dxxx xx Dx HH?xx

Tylko co jest bardziej prawdopodobne – ręka z aktualnego rozkładu, czy wspomniana „hipotetyczna”?

Jak dla mnie z kartą „niebyłą” wznowienie 2 jest nieoczywiste, a pierwszy wist pikowy spod króla nadagresywny – pewnie N wyjąłby, niecelnie, blotkę karo. Wist spod D jest dużo bardziej atrakcyjny.

W rundzie 11. wypuszczamy 3 tam gdzie sala wypuszcza 3BA. +9 IMP-ów, a w kolejnym rozdaniu przeciwnicy: Makaruk i Pałasz, nie dogrywają końcówki. +6.

W dwunastej wrogowie wypuszczają mi kontrakt 3 za +6 oczek.

Zwycięstwo przypieczętowuje runda trzynasta na prowadzących w tamtym momencie Brzustowskiego z Kaczorowskim:

MPPIMP, finał	63
Rozd. 37	A542
S/Obie	AK8
	W973
D1098754	WNES	AKW
6		K1093
1032		W97
84		A105
	2
	DW87
	D654
	KD62

W Brzustowski	N Kędzierski	E Kaczorowski	S Madej
			pas
pas	1	1BA	ktr.
2 *	pas	2	ktr.**
3	4	ktr.	pas…

2 = transfer na piki

KTR = wywoławcza i nieco nadwyżkowa

Włączam wyobraźnię i licytuję 4 . Rozumuję jak człowiek prosty – jak to wygram to mam medal murowany, najprawdopodobniej złoty. Zresztą przy podziale kierów 3-2 końcówka jest znakomita, ale trudna do zagrania – nie spróbował jej nikt poza nami.

Finalna kontra E to styl równie krwiożerczy.

Po wistach dwa razy w piki przebijam i ostrzeżony przed podziałem kierów 4-1 przechodzę karem do ręki i gram kiera. E puszcza więc biorę na  D. Gram K i tutaj E okazuje się moim przyjacielem, gdyż od razu tę lewę bije i gra kolejnego pika, którego muszę przebić w ręku. Ze stołu wyleciał trefl.

Do wygrania i tak konieczne są 3+ w ręce E.

Wziąłem więc teraz dwa trefle kończąc w ręku i powstała końcówka:

	—
	A5
	K8
	9
nieistotne	WNES	—
nieistotne		K109
nieistotne		W9
nieistotne		—
	—
	W8
	D65
	—

Przy podziale kar znalezienie jednej z wygrywających rozgrywek było banalne.

Ciekawiej robi się przy karcie E:

x  K109 W  —

Proszę przeciwnika o chwilę pauzy by znaleźć wygrywającą rozgrywkę również przy czwartym piku u niego.

I oto jest:

W takiej końcówce wygrywa zagranie K i trefla – jeśli E wyrzuci coś nie do koloru to gram karo wpuszczając go na wyjście spod drugiego już K.

Jak przebije K – może sobie zagrać w kiera i pokażę karty albo w pika (gdyby go miał), to wyrzucę ostatnie karo ze stołu i wezmę przebitkę 5 w ręku i na końcu dwie figury atutowe.

A gdy przebije mniejszym kierem – nadbijam, ściągam A i gram karo w kierunku damy stawiając go przed nierozwiązywalnym dylematem – przebić i oddać mi  5 czy puścić i pozwolić wziąć na  K (w tym akurat wariancie musiałby dołożyć do koloru).

Do obkładu prowadziło przepuszczenie K – wtedy przegrałbym na promocji atutowej, ale tę analizę pozostawiam co bardziej wnikliwym Czytelnikom.

Gdybym przegrał to Brzustowski z Kaczorowskim wzięliby złoto, a my mielibyśmy 3. miejsce…

Zarabiamy jeszcze +4 IMP-y, gdy z kartą:

973 43 KD92 AKD2

wybieram otwarcie 1 , a nie 1BA – systemu trzeba słuchać. Wiele innych par gra w tym momencie na docisk. My już nie musieliśmy.

Tracimy w 6 rozdaniach do końca jeszcze 3 razy po jednym IMP-ie oraz notujemy jedno -6.

Te jednoimpówki to nawet w niezłym stylu:

Raz podejmuję technicznie poprawną próbę obłożenia 1BA przeciwników, partner ma jednak o jeden punkt za mało i puszczam w ten sposób dwie nadróbki.

Następnie Romek nie trafia rozgrywki na 4 z kontrą. W kolorze:

— do  K109875

Po pierwszym wiście D trzeba trafić czy grać na  DWx na wiście i czwartego A tyłem, czy może na  DWxx i trzeciego A za  K.

W tej fazie turnieju większość graczy traci już koncentrację i nikt z 5 rozgrywających, którzy otrzymali ten wist nie wykorzystuje swojej szansy / nie trafia rozgrywki.

No i ostatni przypadek to rozdanie, w którym 3BA wymaga udanego impasu trefl. I jeśli on wychodzi to jest 12 lew, a jeśli nie to 7. My gramy 5 , najlepszą końcówkę, jako jedyni na sali.

A -6 straciłem na chaotycznej rozgrywce 3BA – w końcówce rozdanie sprowadza się do trafienia położenia figur, z którym nie daję sobie rady.

Pełne wyniki finału dostępne pod tym linkiem. Koniec części pierwszej.

Wiosną narcyzy rosną

Druga na szczęście będzie dużo krótsza, bo tylko jednodniowa.

Na Krakowskiej Wiośnie Brydżowej do wygrzebania się z domu zachęcił mnie jedynie Ogólnopolski Turniej Par Drewniane Głowy – podobno jeden z najstarszych w kraju, organizowany już po raz sześćdziesiąty siódmy i od lat rozgrywany jako Grand Prix Polski Par.

Postanowiłem połączyć siły z jesiennym zwycięzcą IMP-owego półfinału, a zarazem Mistrzem nad Mistrze gry na zapis maksymalny – Jackiem Ciechomskim.

Od razu wspomnę, że głupot robiłem co niemiara, ale przeciwnicy na szczęście jeszcze więcej.

Jacek to weteran krajowych boisk – straszy na turniejach od jakichś 30 lat i wygrywa wszystko co się rusza. Jaki jest jego sekret?

Nie jest to najlepszy technik ani teoretyk licytacji. Jego siłą jest coś innego – doskonale umie przewidzieć jak będzie wyglądał protokół rozdania, które rzeczy będą miał znaczenie i wpływ na wynik. Dostrzega to dzięki swojemu doświadczeniu. Niektóre lewy są warte 2% z rozdania, a inne 50%.

No i druga sprawa: zupełna odporność na wszystko – pomyłki, słabe zagrania własne i partnera, wszystkie niefarty, pomysły przeciwników i złe rozkłady. Zero dyskusji.

W końcu, gdy tyle się już zagrało to takie drobnostki powinny po nas spływać jak po kaczce. To Ciechomek potrafi i tego warto się od niego nauczyć.

KWB, Grand Prix Par	W974
Rozd. 5	AK9842
N/NS	D62
	—
AK3	WNES	D1085
7		W65
KW103		A7
W8543		AK72
	62
	D103
	9854
	D1096

W Ciechomski	N Miechowicz	E Kędzierski	S Kołuda
	1	ktr.	pas
2	pas	2	pas
3	pas	3	ktr.
4	pas…

Wist: 10 pobita K i odwrót w kiera.

Ten przebieg zdarzeń śmierdzi złym podziałem pików.

Na razie gram W w koło, bo na  K będę chciał wyrzucić z ręki kiera by nie musieć go przebijać figurą pik.

Następnie gram karo do  A i wracam pikiem do stołu by na  K wyrzucić kiera. Spada D. Nie mam 100% pewności, że ona realnie była ostatnim karem – „naiwnie” wietrzę jakiś podstęp.

Ściągam pozostałego pika i gram w trefla nieco z zaskoczeniem przyjmując informację o renonsie trefl.

W każdym razie wobec braku sfitowania kierów i wistu 10 rozgrywka odbywa się już w widne. N miał 4=6=3=0.

Do wygrania prowadzi w tym momencie zagranie K – N skróci mnie kierem, ja odbiorę mu ostatniego atuta i zagram w trefla do  W w stole. Niezależnie jaką kartę młodszą przytrzyma S – będzie mi musiał wyjść do forty w dziadku.

A gdybym zagrał w omawianej pozycji małego trefla S wziąłby D i skrócił mnie kierem. N biorąc swoją przebitkę w kolejnej lewie pognębiłby mnie ostatnim skrótem kierowym.

„Włoska” końcówka daje zapis 76% – niektóre pary NS lądowały w przepychu w 3 x, które po dobrej obronie leżało bez dwóch za -500. Po idealnej to nawet za -800, ale trudno w pierwszej lewie powstrzymać się od ściągnięcia A.

W drugiej sesji jedno z rozdań nas przerasta:

KWB, Grand Prix Par	105
Rozd. 18	K4
E/NS	A10
	KD98543
KDW432	WNES	986
765		AW3
K53		D962
10		W72
	A7
	D10982
	W874
	A6

W Włuka	N Kędzierski	E Szromba	S Ciechomski
		pas	1
2	3	3	pas
pas	4	pas	5
pas…

– „Myślałem, że z taką kartą poradzisz sobie z daniem kontry na 3 – wtedy na pewno powiedziałbym 3BA.”
– „Myślałem, że z taką kartą sam powiedziałbyś 3BA. Masz A i zatrzymanie pik. Jeśli sforsowałem do końcówki, to chyba 3BA będzie najlepsze.”

Dyskusja odbyła się dopiero przy obiadku. Póki co zebrałem jedynie dwa głosy popierające Jacka.

To prawda, że karta S jest trochę dziadowska. Trzeci A byłby o niebo lepszy. Tylko, że tak naprawdę trudno zobaczyć żeby jakaś inna końcówka mogła być lepsza od tego wątpliwego 3BA.

Trudno było mi dać kontrę jako próbę zagrania jeszcze 3BA – samo zatrzymanie pik mi nie wystarczy. Potrzebowałbym jeszcze A, a z takimi wartościami spodziewałem się zalicytowania 3BA od razu. Czyli nawet gdybym dał kontrę, to chyba nie byłbym chętny utrzymywać to 3BA.

Jest jeszcze zbiór rąk, gdzie trzeba zagrać tylko 4 , np.:

Dx A10xxx KDxx Wx

Owszem, tutaj mogłoby się opłacić 3 x, ale już za uniknięcie końcówki możemy zebrać trochę punktów.

Są też karty przy których dobrze będzie zagrać 4 na siedmiu atutach, ale powiedzenie 4 z drugiego króla z takim siedmiokartem do modelowych na pewno nie należy.

Na 5 muszę trafić rozgrywkę. Po wiście pikowym gram kiera do  K i E bije i gra pika. W, który wcześniej dołożył 7, a wyglądał mi na gracza bardzo prawdomównego, wpada w dłuższą konsternację i gra 10.

O co w tym może chodzić? Czemu nie w karo?

Pewnie W ma jakąś figurę i obawia się u mnie takiej karty:

105 Kx ADx KDWxxx

Z tym to chyba dałbym jednak kontrę na 3 , a nie próbował zagrać częściówkę 4 .

Dochodzę do wniosku, że zagranie 10 z singla byłoby niebezpieczne ( KW9xxxx w ręce) i W powinien mieć dubla trefl. Łącząc to z  7 wychodzi mi, że największą szansą wygrania będzie zagranie teraz kiera z góry na trefle 2-2 i kiery 3-3 lub drugiego W z tyłu. Zagranie na impas W w dodatku grozi wpadką bez dwóch.

Dostajemy za to 11%.

Dwa stoły później bawimy się w pokerka:

KWB, Grand Prix Par	1075
Rozd. 12	K7
W/NS	D974
	AW52
AKD	WNES	W9832
W86		54
K1085		32
D76		K1098
	64
	AD10932
	AW6
	43

W Brzustowski	N Kędzierski	E G. Cieślak	S Ciechomski
1BA*	pas	2	3
3	4	4	pas
pas	ktr.	pas…

1BA = (13)14-16 PC

Pobrzmiewa tu echo mojej teorii z pierwszej części tego artykułu – przy walce kiery na piki warto szybko i pewnie zająć kontrakt 4 .

Tutaj mogło to iść, gdybym zastał prawdopodobnego singla pik w karcie S.

Bez kontry 4 -1 i tak dawało 70% wobec 9, a nawet 8 lew w piki. No i akurat zdarzył się jeden z innych pozytywnych scenariuszy – pójście w obronę niewychodzącej końcówki.

W w korzystnych uległ magii TAAAKIEGO fitu.

No cóż. Ale to też był błąd wymuszony agresywną decyzją Jacka o wejściu 3 zmuszającą W do podjęcia decyzji w tym konkretnym momencie.

Po niecelnej rozgrywce zapisujemy +300 i 94%. Za +100 byłoby 82%.

KWB, Grand Prix Par	D953
Rozd. 22	W5
E/WE	K1042
	D108
A742	WNES	KW108
K7		AD76
A763		W98
AK7		W9
	6
	109643
	D5
	65432

W Ciechomski	N Gise	E Kędzierski	S Freibergs
		1	pas
1	pas	2	pas
2BA	pas	3	pas
4	pas	4	pas…

Pokerki są fajne, ale nie w licytacjach szlemikowych.

Moje 3 wskazywało 4 piki i 4 kiery w składzie zrównoważonym. Mając kartę z gorszą lokalizacją i równie słabą mógłbym zamknąć licytację od razu w 4 .

Tak więc ta sekwencja mówiła, że te kiery to mam na serio, ale potem zdyskontowałem, że w kontekście szlemika do karty zrównoważonej u Jacka to mam tak naprawdę 10 PC i jedynym plusem tej karty są silne atuty. Cóż, dałem już 3 – po tym 4 Jacek może jeszcze coś powiedzieć – wtedy zareaguję pozytywnie.

Szlemik był kontraktem tragicznym i wiele par nie poradziło sobie już z rozgrywką 5 . Większość oddała zapis. Za wpadkę tylko bez jednej WE otrzymywali jeszcze 41%.

Tak to jest – 18 PC do otwarcia to cała naprzód. Ocena karty niejednego przerasta. Na swoją licytację mogłem przecież też mieć coś takiego:

Dxxx ADWx Dxx Wx

Jacek wziął lew 11 i zapisał 84%.

Weryfikacja

W połowie turnieju nastąpił pierwszy kluczowy moment – seria katastrof. Najpierw 4 na 24 PC – kompletnie bez szans, a przy konkretnym układzie kart przeciwników brało się tylko 8 lew.

Punkty były rozłożone 17 do 7, więc na wielu stołach licytacja gasła w 1BA. 6%.

Potem wspomniane otwarcie 1BA i wpadka bez pięciu – taki rozkład, 17%.

Zaraz po obiedzie dokładam niezdyscyplinowanego szlemika – nie zaufałem partnerowi. 6%

Przeciwnik wygrywa 4 , które po słabej rozgrywce Jacek mógł już obłożyć – 24%.

Wypuszczamy 4 – daję niezbyt czytelnego lavinthala i Jacek trochę z nieuwagi odchodzi w zły kolor i nie dajemy rady wziąć kluczowej przebitki. O dziwo 42%.

Spadek o turniejowe 7% i z okolic podium o jakieś 25 miejsc w dół.

Ciechom wkracza do akcji – najpierw sprytna rozgrywka 3BA, a potem:

KWB, Grand Prix Par	W
Rozd. 31	AK107
N/Nikt	D1075
	AK43
AK9764	WNES	D10853
W8654		32
82		K943
—		W10
	2
	D9
	AW6
	D987652

W Ciechomski	N Szymański	E Kędzierski	S Kurzak
	1	pas	1BA
4	ktr.	pas…

Odpowiedź 1BA to trochę wyraz systemowej bezradności.

Jacek przeszukuje swoją bibliotekę rozdań:

„I tak zwykle kończą w 3BA czy tam jakimś 5 / . Trochę im przeszkodzę. Jeśli 3BA obkłada się przez piki to jesteśmy blisko wygrania 4 .”

I to mnie przekonuje. Owszem, można purystycznie spróbować 4 , ale tracimy wtedy „element zaskoczenia”, poza tym dysproporcja między kolorami jednak jakaś jest. Jak nie damy im okazji to się nie pomylą.

NS nie do końca wiedzieli jaka jest karność kontry – dla N była niska, dla S super wysoka.

A gdy jeszcze „Szyman” pozwolił partnerowi utrzymać się D w drugiej lewie kierowej (wcześniej przebito dwa trefle i Jacek ściągnął też pika) to S znalazł się na wpuście wypuszczającym cały kontrakt. 98%.

Przed ostatnią sesją mamy 60,28%. Trzeba zrobić docisk, bo taki wynik dawał miejsce w okolicach dziesiątego.

Zaczyna się niemrawo od tego, że przeciwnicy wygrywają nam dwie nie aż tak banalne końcówki i dostają dwa razy po 65%.

Potem jednak gramy już ostro, do przodu i bez błędów (poza moją rozgrywką siedmioatutowego 2 , gdzie w końcówce w zasadzie grałem już w widne i mogłem się zorientować, że kontrakt został wcześniej wypuszczony).

W tych ostatnich 8 rozdaniach notujemy średnią 80%.

Częściowo odpowiedzialni są za to przeciwnicy, ale też nie ułatwiamy im życia – raz zrzutką zaciemniającą rozkład, raz niestandardową licytacją.

Poławiacz maksów

Koronnym przykładem gry Jacka jest takie rozdanie z tej serii:

KWB, Grand Prix Par	862
Rozd. 46	103
W/WE	DW842
	W108
103	WNES	KDW54
AD		W765
A973		K106
97652		K
	A97
	K9842
	5
	AD43

W Kędzierski	N Matras	E Ciechomski	S Jaworski
pas	pas	1	2
ktr.	pas…

– „Gdy Starszy Pan nieco się waha przed wejściem – ukarniam od razu.”

To ja dorobię do tego teorię. Na kontrę będę miał zwykle 2 kiery. Tak jak gramy, to singiel mógłby mi się zdarzyć chyba tylko z 2=1=5=5. Z 6-4 na młodszych raczej kiedyś bym tę szóstkę zalicytował.

Z tego wynika, że dużo częściej będę miał 3 kiery niż singla! Weźmy choćby ręce: 2=3=4=4, 2=3=5=3, 2=3=3=5…

Na alternatywne 2 , gdybym miał słabe kiery może pojawić się taki problem: wist 2 razy w kiery i kier po raz trzeci – przy dwóch małych pikach na stole dostaniemy jedną nadbitkę, powrót do ręki S (brakuje nam asów!) i kolejna nadbitka…

A jeśli te dwa kiery mam silne to chyba tylko lepiej pozostać w obronie.

Nie uśmiecha mi się otwieranie krótkiego koloru z  AD sec w atutach. Czasem wyjście w pika jest grą z rozgrywającym, gdy ma on np.  KWx. Widzę, że atuty Jacka będą dosyć słabe i ze statystyki wynika, że ma on singla, czasem dubla trefl. Idę więc w  7, po której musimy wziąć 4 kiery (z nadbitką 10), 2 piki i karo.

+300 i 92% z rozdania.

Jacek szybko się żegna i nawet nie pozostaje na rozdanie nagród – musiał kogoś odwieźć na pociąg za 20 minut.

Pełne wyniki Krakowskiej Wiosny Brydżowej do znalezienia pod tym linkiem.

Warto wspomnieć, że na starcie stanęło aż 197 par – jak na Kraków to frekwencja bliska rekordowej. Wpłynął na nią na pewno Młodzieżowy Turniej Międzynarodowy w Skawinie, na który przyjechało 6 zaproszonych zagranicznych reprezentacji. Grano do soboty, a później uczestnicy przyjechali zobaczyć i zagrać w naszym GPPP.

Organizatorom udało się też pozyskać kilku sponsorów i dzięki temu oraz sprytnemu wymiksowaniu się z Grand Prix Polski Teamów impreza spięła się finansowo.

Do następnego! Może za parę lat będę mógł napisać pentaptyk.