STAYMAN I CO DALEJ (II) ⚿

LICYTACJA

MAREK WÓJCICKI

W ubiegłym miesiącu opisywałem dalsze sekwencje po Staymanie. Tutaj chciałem pokazać, jak sobie można radzić w kolejnych okrążeniach, zwłaszcza z rękami, dającymi szanse na szlemika przy uzgodnieniu koloru na dwóch czwórkach.

Po odpowiedzi kolorem starszym:

W	E
1BA	2
2/	?

jeżeli mamy czwórkę w kolorze odpowiedzi i aspiracje szlemikowe, najprostszym rozwiązaniem jest tzw. „transfer Trybuły” ‒ konwencja opracowana przez nieżyjącego już brydżystę wrocławskiego, Stanisława Trybułę ‒ licytujemy kolor „o oczko” niższy (transfer) od koloru uzgadnianego (odpowiednio 3/). Dalsza licytacja odbywa sie w myśl ogólnych zasad licytacji strefy szlemowej ‒ „im wolniej, tym lepsza karta”, z użyciem cue bidów, Blackwooda, itp.

Sprawa się komplikuje, gdy chcemy szukać możliwości uzgodnienia koloru młodszego. Pozostaje jedynie wprowadzenie sztucznych pytań o druga czwórkę. Najprościej jest przyjąć, że takim pytaniem jest zawsze 3.

Dla łatwości zapamiętania można przyjąć, że po 3 3 jest zawsze naturalne, 3 oznacza brak bocznej czwórki (układ 4333 lub 5332), a 3BA czwórkę trefli:

W	E
1BA	2
2	3
?

‒ 3 ‒ 4 kara (teraz 3 może być dalszym pytaniem, po którym można przyjąć zasadę typu „niższa odzywka – niższy dubleton”);

‒ 3 ‒ brak bocznej czwórki, 4333 lub 5332 (teraz można przyjąć, że 3 jest pytaniem, po którym 3BA oznacza 4333, a z 5332 licytuje się cue bid w kolorze młodszym);

‒ 3 ‒ czwórka pików (teraz 4 w kolor młodszy jest cue bidem uzgadniającym piki; szukając szlemika w kiery, dalibyśmy okrążenie wcześniej transfer Trybuły lub Splintera);

‒ 3BA ‒ czwórka trefli.

Podobnie licytuje się po odpowiedzi 2:

W	E
1BA	2
2	3
?

‒ 3 ‒ 4 kara,

‒ 3 ‒ brak bocznej czwórki,

‒ 3 ‒ pozostaje wolne ‒ można wraz z 3BA wykorzystać na pokazanie od razu pełnego układu przy czwórce trefli.

Skoro stosujemy transfer Trybuły, to po pytaniu 3 nie ma już problemu z uzgadnianiem kolorów, nie trzeba stosować konwencji typu Wywołanie Końcowe ‒ 4 w kolor wskazanej przez partnera czwórki młodszej jest naturalnym uzgodnieniem i wezwaniem do cue bidu. Pytanie, co znaczą inne odzywki, np.:

W	E
1BA	2
2	3
3BA	?

‒ 4 ‒ szlemikowe uzgodnienie trefli

‒ 4 ‒ ?

Co odzywki 4 w młodszy, różnej od licytacji w kolor pokazany przez otwierającego, można przyjąć, że jest to po prostu wskazanie koloru 5+ (zwykle z czwórką w kolorze starszym). daje to możliwość licytacji szlemikowej z układami czwórka starsza – młodsza piątka.

Opisane wyżej ustalenia są proste i łatwe do zapamiętania. Z reguły ograniczają sie do niepełnej informacji ‒ jedynie o drugiej czwórce w ręce otwierającego. Najczęściej wystarcza to do weryfikacji możliwości szlemikowych połączonych rąk. Dla miłośników sekwencji z pełnym rozpoznaniem układu ręki otwierającego mogę polecić rozwiązanie, w którym po odpowiedzi 2 dalszym pytaniem jest 2:

W	E
1BA	2
2	2
?

‒ 2BA ‒ czwórka pików, teraz 3 jest dalszym pytaniem,

‒ 3/ ‒ czwórka licytowana, teraz relay jest dalszym pytaniem,

‒ 3 ‒ układ 3433 bądź 5332.

Można tutaj wprowadzić także możliwość pokazywania układu 5332 odzywką 3, po której 3 jest pytaniem o dubla, a czwórkę trefli sprzedawać odzywkami 3 i 3BA, pokazując od razu kolor dubletona.

Sposób pokazywania dubletona powinien być uniwersalny, aby łatwiej było zapamiętać ‒ prostym rozwiązaniem jest „niższa odzywka ‒ niższy dubel”.

Po odpowiedzi 2 i pytaniu 3 stosujemy odpowiedzi opisane wcześniej.

Po odpowiedzi 2, wykluczającej starsze czwórki, można także stosować schemat z dalszym pytaniem odzywką 3. Rebidy odpowiadającego 2 i 2 są wtedy propozycją kontraktu ze słabą kartą z czwórką licytowaną, 2 zwykle z oboma kolorami starszym, a 2 z układem 4144 lub 4 piki i młodsza piątka.

Stosowanie jako pytania odzywki 3 wymaga pewnych sztuczności. Popatrzmy:

W	E
1BA	2
2	3
?

‒ 3 ‒ nieznana młodsza piątka (teraz 3 jest pytaniem, po którym 3=, 3BA= ‒ niższa odzywka = niższy kolor);

‒ 3/ ‒ 4-4 w młodszych, dubleton w kolorze licytowanym (niższa odzywka – niższy dubel)

‒ 3BA ‒ układ 4333 z młodsza czwórką.

Na większą precyzję pozwala przeznaczenie na pytanie odzywki 2:

W	E
1BA	2
2	2
?

‒ 2BA ‒ układ 4333 z nieznaną czwórką (teraz 3 pytanie, po którym niższa odzywka = niższa czwórka),

‒ 3 ‒ piątka trefli (teraz 3 pytanie, po którym niższa odzywka = niższy dubleton),

‒ 3 ‒ piątka kar, dubleton w kolorze starszym (teraz 3 pytanie),

‒ 3/ ‒ 4-4 w młodszych, dubleton w kolorze licytowanym (niższa odzywka – niższy dubel)

‒ 3BA ‒ piątka kar z dubletonem trefl.

Opisane przeze mnie rozwiązania są jednymi z wielu obecnie stosowanych. Wydaja mi się w miarę proste i łatwe do zapamiętania. Należy zauważyć, że są one dopasowane do Staymana z tylko trzema odpowiedziami ‒ 2, 2 i 2, co nadal pozostawia elastyczność przy stosowaniu tej konwencji do poszukiwania właściwego kontraktu w strefie częściowego zapisu.

Sekwencje rozkładowe nie rozwiązują problemu wyboru końcówki z układami czwórka starsza i młodszy kolor 5+, z krótkością. Tutaj zwykle ograniczamy sie do sprawdzenia układu i w razie zastania czwórki w kolorze krótkości po prostu „golimy” 3BA. Jest to podejście praktyczne, być może uzasadnione statystyką. Natomiast czasem sie zdarzy, że czwórka będzie na tyle słaba, że nie da szans na realizację tej „firmówki”. Problem ten dotyczy licytacji po odpowiedzi 2/, bo po odpowiedzi 2 mamy do dyspozycji Splintery, które nie wnoszą od razu aspiracji szlemikowych, ale „w pierwszym czytaniu” mają służyć weryfikacji możliwości zagrania 3BA, bądź 5 w młodszy:

W	E
1BA	2
2	3/

3 i 3 w tej sekwencji oznaczają ręce z siłą wystarczającą na końcówkę, z krótkością w kolorze przeskoku i układem druga starsza czwórka- kolor młodszy 5+ bądź 4441. Otwierający w pierwszej kolejności ma odnieść się do krótkości ‒ ze zgrupowaniem w jej kolorze powinien zalicytować 3BA, ze słabym kolorem krótkości ‒ zalicytować lepszy kolor młodszy.

Pozostaje jeszcze problem przejścia do strefy szlemowej. O tym, jak to robić przy stosowaniu schematów uproszczonych, pisałem wcześniej. A po pełnym rozpoznaniu układu ręki otwierającego można skorzystać z opracowanego przez Orłowa i Sławińskiego Wywołania Końcowego.

Według tej konwencji, po rozpoznaniu pełnego układu ręki partnera, prowadzący licytacje (pytający), jeżeli nie chce podejmować próby szlemikowej, licytuje 3BA (do gry) lub 4, będące przygotowaniem sign off. Po 4 partner ma zalicytować 4 i spasować na kolejna odzywkę prowadzącego licytację (oczywiście także 4 może stać się kontraktem końcowym.

Inne odzywki uzgadniają kolejne kolory według długości:

I szczebel ‒ kolor najdłuższy,

II szczebel ‒ kolor kolejny pod względem długości, itd.

Przy dwóch kolorach równej długości, niższy szczebel uzgadnia kolor niższy, wyższy szczebel ‒ wyższy, podobnie przy trzech.

Takie uzgodnienie koloru jest jednocześnie pytaniem o 5 wartości i damę atu, odpowiada się szczeblami jak po Blackwoodzie. W dalszej licytacji zgłoszenie koloru innego, niż uzgodniony jest pytaniem o honory w tym kolorze według OSW Doroszewicza. Odpowiada się szczeblami. Klasyczne odpowiedzi są następujące:

I szczebel: nic lub KD

II szczebel: D lub AK

III szczebel: K lub AD

IV szczebel: as

V szczebel: AKD.

Osobiście mogę rekomendować modyfikację „wstępującą” tej konwencji:

I szczebel: nic lub AKD

II szczebel: D lub AK

III szczebel K lub AD

IV szczebel A lub KD.

Damę atu sprawdzamy pytaniem atutowym 5BA, bądź, po niskim uzgodnieniu koloru młodszego, odzywką 4 w kolor uzgodniony.