RELACJE
ARTUR WASIAK
W tym miesiącu archiwum przedstawia wybór pięciu rozdań sprzed kilkunastu lat, opisanych wtedy przez Alasdaira Forbesa, Roya Griffina, Phillipa Aldera, Andrew Robsona i Rona Klingera.
Bez trzech asów
Przed nami rozdanie z rozgrywek klubowych w Glasgow.
| ||
| Obie/S | 
| |
| ||
| ||
|
| WNES |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
| W | N | E | S |
| 1
| |||
| pas | 1
| ktr. | 3
|
| 3
| 5
| pas… |
Po wiście
Rozgrywający uznał, że lepiej będzie wyrzucić trzy kiery na piki. W pierwszej lewie dołożył ze stołu piątkę; w ten sposób przekonał E, że wist nastąpił z singla, a nie spod trzeciej dziesiątki. Przeciwnik pobił asem i odwrócił w pika, a to już wystarczyło do wygrania końcówki.
Oko za oko…
…ząb za ząb, lewa za lewę, przymus za przymus.
|
| ||
|
| ||
| WE/S |
| |
|
| ||
|
| WNES |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
S otworzył 1BA i rozgrywał ten kontrakt. Pozornie widać łatwe 7 lew, ale gdy obrońca wziął wszystkie swoje trefle, S nie miał wygodnej zrzutki z ręki. Pozbył się jednego kara, ograniczając dostępne lewy do sześciu. Jak odzyskać lewę straconą, gdy padło się ofiarą przymusu? Odwdzięczając się kolejnym przymusem! Gdy obrońca odszedł pasywnie karem, rozgrywając ściągnął swój kolor do końca, a ostatnia karta postawiła przeciwników w następującej sytuacji:
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| WNES |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
Jeżeli obaj zawodnicy EW pozbędą się pików, potrzebną lewę weźmie dziewiątka pik w stole. Natomiast jeśli którykolwiek z nich wyrzuci kiera, rozgrywający będzie mógł wykorzystać króla kier z ręki lub dziesiątkę ze stołu.
Wnioski wistującego
Kolejne rozdanie pochodzi z turnieju Betty Kaplan Teams, w którym ciekawostką regulaminową jest obowiązkowa gra w parze ze wszystkim partnerami wewnątrz 4-osobowej drużyny.
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| WNES |
|
| |
|
| |
|
|
| W Hand | N | E Greenberg | S |
| pas | pas | pas | 1
|
| pas | 1
| pas | 2
|
| pas | 2
| pas… |
Jeff Hand zawistował królem pik. Rozgrywający pobił na stole asem i zagrał kiera, którego Gail Greenberg wzięła waletem. Gdy partnerka kontynuowała atak pikowy, Hand wziął damą i musiał wybrać linię dalszej obrony.
Zebrał wszystkie dostępne informacje. Dlaczego rozgrywający nie próbuje wykorzystać kar ze stołu? Prawdopodobnie nie ma króla. Dlaczego nie gra na przebicie trefli? Widocznie ma ten kolor na tyle solidny, że przebitki nie są mu potrzebne – czyli pięciokart z trzema figurami. A co z kierami? Skoro oddał na waleta, to zapewne ma w ręce asa z blotkami.
Z odpowiedzi na te kilka pytań wyłonił się taki mniej więcej obraz ręki rozgrywającego:
Faktycznie tak było. Oto rzeczywisty rozkład rozdania:
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| WNES |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
Przy tym układzie obrońcy mają do wzięcia dwa atuty i po jednej lewie w każdym z bocznych kolorów. Szóstą lewę można znaleźć tylko w atutach, ale trzeba zrobić to od razu, zanim rozgrywający będzie miał szansę ponownie połączyć kiery.
Jeff Hand zagrał teraz karo spod asa. Greenberg wzięła królem i wyszła w pika, wyrabiając partnerowi lewę na dziesiątkę atu.
Wysoka przebitka
W turnieju dla zaproszonych drużyn White House w Holandii przedstawiciel gospodarzy Gert-Jan Paulissen wykazał się bardzo dobrą rozgrywką.
|
| ||
| Rozd. 27 |
| |
| Nikt/S |
| |
|
| ||
|
| WNES |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
Paulissen rozgrywał tutaj końcówkę pikową:
| W Bruggeman | N Robson | E Paulissen | S Zia |
| pas | |||
| pas | pas | 1
| 2
|
| 2
| 3
| 3
| pas |
| 4
| pas | 4
| pas… |
Po wiście karowym do asa i odwrocie w karo rozgrywający przebił i zaczął grać w kiery. Zia pobił asem za drugim razem i wyszedł królem karo, skracając rozgrywającego i jednocześnie umożliwiając partnerowi pozbycie się trzeciego kiera. Paulissen przebił, lecz nie blotką, tylko waletem – jak za chwilę zobaczymy, było to kluczowe zagranie. Następnie wyszedł z ręki figurą trefl do asa Robsona i pobił odwrót treflowy damą.
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| WNES |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
W przedstawionej końcówce wyszedł z ręki damą pik i przejął ją królem w stole, po czym zagrał stamtąd damę karo. Robson był bezradny – jeżeli nie przebije, to Paulissen wyrzuci z ręki kiera i dokończy rozgrywkę obustronnymi przebitkami; po przebiciu kara nadbije asem, ściągnie piki wysokimi blotkami z dziadka i weźmie ostatnie dwie lewy na kiery.
Rozgrywający zauważył odpowiednio wcześnie, że przy podziale atutów 4-1 jego jedyną nadzieją jest singlowa dziesiątka. Walet pik w ręce nie był potrzebny w końcówce, a siódemka owszem, jak najbardziej – ze względów komunikacyjnych.
Zamiast impasu
Na koniec rozdanie z ćwierćfinału Mistrzostw Australii Teamów.
|
| ||
|
| ||
| NS/N |
| |
|
| ||
|
| WNES |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
Po prostej licytacji jednostronnej z użyciem inwitu poprzez „podwójnego magistra” Bill Haughie rozgrywał 4
W wyszedł waletem kier. Rozgrywający wziął i zagrał ze stołu dwa pozostałe honory atutowe. Do ostatniego z nich W dołożył trójkę karo. Następnie Haughie zagrał pika do dziewiątki w ręce i dziesiątki przeciwnika, który po wzięciu lewy odszedł w pika. Do trzeciego okrążenia tego koloru W pozbył się trójki trefl.
Obie karty wyrzucone przez wistującego były sygnałami pokazującymi wartości w wyrzucanym kolorze (tzw. „zrzutki włoskie” ‒ nieparzysta blotka zachęca).
Haughie uwierzył przeciwnikowi i zrezygnował z impasu trefl. Po zgraniu trzeciego pika, zostawił sobie komunikację czwartą lewą tego koloru do stołu i wyszedł z ręki blotką trefl spod asa. W wziął na króla, po czym – przekonany na podstawie linii rozgrywki, że as trefl jest w ręce E – odszedł pasywnie treflem. W ten sposób rozgrywający zdążył wyrzucić jedno z przegrywających kar na damę trefl, do której dojście było ósemką pik.
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.