Z KARTAMI PRZEZ ŚWIAT

RELACJE

RADOSŁAW KIEŁBASIŃSKI

Na przełomie stycznia i lutego, w stolicy Islandii, odbył się doroczny turniej „Reykjavik Masters”. Główny turniej teamów wygrali: John McAllister, Adam Grossack oraz Ola and Michael Rimstedt. Z kolei trzecie miejsce wywalczyła drużyna Edmonds, w składzie której występowali Michał Klukowski – Jacek Kalita, pokonując drużynę Black aż 90-29.  A oto jedno z udanych rozdań z meczu o trzecie miejsce.

	10 7 7 4 D W 10 8 5 4 2 10 4
K A W 9 8 K 9 7 A 9 7 6 5	WNES	W 5 4 D 10 6 5 3 A 6 3 W 8
	A D 9 8 6 3 2 K 2 – K D 3 2

Zajmujący pozycję W Bertheau otworzył licytację odzywką 1BA. Drijver skoczył w 3 , po których Hult zalicytował „firmówkę”. Brink skontrował, wskazując wist pikowy, a W, widząc swojego singlowego króla w tym kolorze, zapewne przestraszył się i zniósł w 4 , również skontrowane przez S.

W	N	E	S
Bertheau	Drijver	Hult	Brink
1BA	3	3BA	ktr.
4	pas	pas	ktr.
pas…

3BA (a także końcówka kierowa) jest bezproblemowe, ale 4 to już zupełnie inny kontrakt. Drijver zawistował 10 do asa i Brink odwrócił damą w tym kolorze. Choć to zagranie wyrabia lewę na waleta, było konieczne, by położyć kontrakt. Rozgrywający przebił damę pik i zagrał trefla do ósemki. S wziął damą i zagrał dwójkę pik, sygnalizując odwrót karowy. Do tej lewy Bertheau wyrzucił blotkę karo, N przebił dziesiątką trefl i zgodnie z sugestią odwrócił w karo. S przebił i ponownie odszedł w pika, zapewniając sobie kolejną lewę atutową. W sumie bez dwóch i 500 dla Edmonds.

W drugim pokoju Klukowski również otworzył 1BA, ale Cope (N) spasował. Kalita (E) zignorował kiery i zalicytował 2 – inwit do 3BA lub transfer na trefle, a Paske końcówkę w tym kolorze. W zawistował asem trefl. Rozgrywający musiał oddać jeszcze dwie lewy kierowe i stanął przed problemem, by nie oddać drugiej lewy treflowej. Niestety próba przebicia trefla w stole zakończyła się niepowodzeniem, gdyż E nadbił waletem pik. Bez jednej i 12 impów dla Edmonds.

W meczu finałowym padł niecodzienny wynik 153-13, w czym swój udział miało poniższe rozdanie:

Rozd. 14 Rozd. E Obie przed	D 9 8 7 5 3 2 – 10 6 5 10 4 2
A 6 A D 6 A K W 9 8 4 5 3	WNES	K W 10 8 5 3 3 K D W 9 7 6
	4 K W 10 9 7 4 2 D 7 2 A 8

W	N	E	S
Townsend	O.Rimstedt	H.-Pritchard	M.Rimstedt
		1	3
4	pas	5	pas
5	ktr.	6	pas…

Po kontrze partnera Michael Rimstedt nie miał problemu, by zawistować w kiera, a po dojściu asem trefl ponownie zagrał kiera do przebitki. Bez dwóch.

Na drugim stole licytacja przebiegała podobnie, ale po 5 McAllister (W) nie dał cue-bidu kierowego, tylko od razu zalicytował 6BA. Dzięki trzeciej damie karo pod impasem rozgrywający nie ma problemu z wygraniem kontraktu, ale McAllister nie chciał polegać tylko na udanym impasie.
N zawistował dziewiątką pik, do dziesiątki i asa. W ten sposób rozgrywający zachował bezcenne dojście do stołu. Teraz zagrał trefla do króla, który wziął lewę, wrócił do ręki asem karo i zagrał kolejnego trefla. Gdyby S nie dołożył do koloru, to rozgrywający przerzuciłby się na kara, licząc na trzecią lub czwartą damę u S. Wtedy wziąłby dwie lewy treflowe, pięć karowych, dwie kierowe i trzy pikowe.
Ale przy stole S zabił drugiego trefla asem  i odszedł w karo, które W zabił królem. W tym momencie pozostały następujące karty:

	D 8 7 5 3 2 – 10 10
6 A D 6   W 9 8 4 –	WNES	K W 8 5 – W 9 7 6
	– K W 10 9 7 4 2 D –

Teraz W wykorzystał swoje dojście i przeszedł do stołu królem pik, by odegrać 4 lewy treflowe. Po zagraniu ostatniego trefla S znalazł się w przymusie. By zachować kontrolę kierową musiał wyrzucić damę karo, więc McAllister wziął 3 ostatnie lewy na asa, damę kier i waleta karo. Swoje i 14 impów dla zwycięzców.

W jednym z rozdań finału turnieju teamów mikst w Australii rozgrywająca stanęła przed problemem wygrania „firmówki”.

Rozd. 66 Rozd. N NS po	A 9 5 2 K 10 6 5 4 D 10 9 3
D W 7 6 D 7 2 K W 9 6 5 3 –	WNES	10 4 W 8 3 4 2 D W 10 8 7 4
	K 8 3 A 9 A 8 7 A K 6 5 2

W	N	E	S
Dailey	Peake	Courtney	Mundeli
	pas	pas	1
ktr.	1	pas	2BA
pas	3	pas	3
pas	3	pas	3BA
pas…

Odpowiedź 1 była transferem, a 3 wskazywało na piątego kiera. Kluczową dla przebiegu rozdania była na pewno kontra na 1 wskazująca na możliwość gry w pozostałych kolorach. Arlene Dailey zawistowała szóstką karo. Giselle Mundeli (S) wzięła lewę na damę i zagrała trefla do asa. Do tej lewy W wyrzuciła pika, więc rozgrywająca założyła u niej skład 4-4-5-0. Teraz zagrała asa kier i dziewiątkę do waleta. Michael Courtney odwrócił w karo. Gdyby po zabiciu asem rozgrywająca odegrała króla trefl, W musi trzymać damę kier i wyrzucić karo, ponieważ rozgrywająca nie wie, że kiery się dzielą. Oto końcówka.

	A 9 5 2 K 10 6 – –
D W 7 D   K W 9 –	WNES	10 4 8 – D W 10 8
	K 8 3 – 7 6 5 2

W tym momencie rozgrywająca ma do wzięcia 5 lew, ale nie zakłada, że kiery się dzielą. Przy początkowym założeniu, że W miała skład 4-4-5-0 to końcówka będzie podobna, z tą różnicą, że W ma jedną blotkę kier więcej i jedno karo mniej. Przy takim układzie rozgrywająca powinna odegrać asa, króla pik i wpuścić W trzecim karem, co skończyłoby się tym, że W wzięłaby 3 lewy karowe i damę kier, kładąc kontrakt, który był z góry.
Ale w realu plany E nie spełniły się, gdyż rozgrywająca przepuściła drugie karo. Gdy do trzeciego kara E nie dołożył, rozgrywająca mogła skorygować pierwotne założenia i przypisać W skład 4-3-6-0. Dlatego zagrała na podział kierów, biorąc 10 lew. Zapis 630 dał 4 impy zysku, gdyż na drugim stole grano 3 z kontrą za minus 500.
Warto podkreślić, że gdyby rozgrywająca zabiła drugie karo asem, W musi zachować – zbędną w tym momencie – damę kier, by sprawić wrażenie, że kiery dzielą się 4-2.