ZRZUTKI JAKOŚCIOWE

NIM PÓJDZIESZ NA TURNIEJ

DAVID BAKHSHI

W serii kilku artykułów chciałbym przed- stawić i ocenić różne rodzaje i systemy sygna- łów, stosowanych w obronie, które w Anglii zyskały pewną popularność wśród graczy klu- bowych i turniejowych. Zakładam tutaj cały czas, że stosujemy zrzutki naturalne.

Dlaczego warto mieć ustalone z partnerem sygnały wistowe?

Brydż jest grą, w której sygnały przekazywane gestami, bądź mimiką są niedopuszczalne. Dla skutecznej gry jest ważne, aby partnerzy mieli legalny sposób porozumiewania się. Dlatego wypracowano różne metody przekazywania informacji w obronie, mające swoje zalety i wady.

Metody te charakteryzowały się różnym stopniem złożoności, niejednokrotnie do takiego stopnia, że zniechęcały wielu graczy, zwłaszcza kółkowych i klubowych, do ich stosowania.

Kiedy stosujemy sygnały?

Gdy gramy w obronie, można przekazywać za pomocą sygnału informację, gdy zagrywa partner, gdy zagrywa rozgrywający, bądź, gdy zrzucamy nie do koloru.

Wszystkie metody sygnałów i zrzutek oparte są na zasadzie, że gdy mamy do wyboru kilka kart, które możemy zagrać, zagraniu każdej z nich można przypisać odmienne znaczenie. To bywa często powodem nieporozumień,

jako, że przekazywać informację można tylko wtedy, gdy istnieje wybór pomiędzy kartami, które można zagrać, należy pamiętać, że zagrana karta nie może spełniać kilku funkcji naraz. Dlatego, poza niezwykle rzadkimi przypadkami, nie można próbować wziąć lewy i jednocześnie przekazywać sygnału!

Zacznijmy od najpopularniejszego sygnału

– stosowanego, kiedy partner wychodzi…

Zrzutka jakościowa („marka”)

Sygnał jakościowy jest najbardziej użyteczny gdy partner zagrywa wysoką kartą (zwykle honorem), której nie możemy, bądź nie potrzebujemy, bić. Biorąc pod uwagę, że nie weźmiemy tej lewy, możemy przekazać partnerowi, co sądzimy o dokonanym przez niego wyborze wistu.

Przykładowo, przeciwnicy grają 4 spade icon , partner wychodzi asem kier (co wskazuje posiadanie także i króla w tym kolorze), a w stole leży heart icon 4-3-2. Bez stosowania jakichkolwiek zrzutek, partner zwykle będzie przypuszczał, że wybrał do wistu właściwy kolor i ściągnie króla, po czym zagra w kiery po raz trzeci. To będzie właściwe, jeżeli ty będziesz miał damę bądź dubletona w kierach, ale nieskuteczne, jeżeli trzecią lewę kierową weźmie rozgrywający na damę.

Stosując zrzutki jakościowe, w pierwszej lewie można poinformować partnera, czy chcemy, aby kontynuował kiery (zakładając, że mamy do wyboru co najmniej dwie karty, które możemy dołożyć). „Naturalną” metodą jest dołożenie wysokiej karty, aby zachęcić do kontynuacji koloru wistu, a niskiej, aby zniechęcić („Mała oznacza NIE”!). Ci, którzy stosują zrzutki odwrotne, przekazują sygnał o takim samym znaczeniu, ale dokładając karty w sposób odwrotny – duża karta zniechęca, a mała zachęca do kontynuacji wistu.

Jak rozpoznać, czy partner dołożył kartę wysoką, czy niską?

To jest często punkt krytyczny dla tych, którzy zaczynają stosować wszelkie zrzutki. Powszechnie stosuje się tutaj dwie zasady. Jedną jest, że pojęcie karty wysokie i niskie stosuje się wyłącznie do blotek – od dwójki do dziewiątki. Druga – że trzeba brać pod uwagę względną wartość karty.

W praktyce, dwójka zawsze będzie kartą niską, a dziewiątka wysoką, natomiast takie, jak piątka czy szóstka często będą wyglądały niejednoznacznie. Jednak jeżeli wistujący będzie widział dwójkę, trójkę, czwórkę i piątkę w kolorze wyjścia, to szóstka partnera będzie ewidentnie małą. Natomiast gdy nie będzie widać żadnej karty od dwójki do piątki, można śmiało zakładać, że partner, dokładając szóstkę chciał zagrać dużą. Przykładowo:

	953
	WNES
AK10		6


	7

Siedząc na pozycji W wyszedłeś asem, od partnera szóstka, od rozgrywającego siódem- ka. Czy E zachęca, czy zniechęca?

Pomimo, że szóstka od E może się wydawać trudna do odczytania, najprawdopodobniej stara się on zachęcić. Jeżeli S nie ma i trójki, i czwórki (i zdołał je obie ukryć!), to E zagrał jedną ze swoich wyższych kart. Może on mieć w pikach D-6-4-3, albo D6 z trójką lub czwórką. W każdym z tych przypadków zwykle najlepszym zagraniem W będzie kontynuacja koloru.

Czy powinno się markować honorem?

Markowanie honorem jest rzadkim przypadkiem, ale powinno się przy tym stosować regułę następującą: zrzucenie honoru oznacza to samo, co wyjście nim. Innymi słowy, jeżeli partner wychodzi np. asem kier, dołożenie damy kier oznacza jedną z dwóch rzeczy:

Że jest to jedyna karta w tym kolorze;

2. Że zrzucający posiada także waleta kier. Jest to użyteczne, jako że oznacza, iż wychodzący może kontynuować w drugiej lewie blotką, a partner albo weźmie na waleta, albo przebije atutem. Z tego wynika też, że mając w kierach D-x, nie wolno zrzucać do asa damy, ale musi się dołożyć blotkę. Jeżeli mimo tego wychodzący oceni, że trzeba jeszcze odegrać króla, jego partner będzie musiał dołożyć teraz damę i wychodzący będzie wiedział, że nie ma on więcej kart w tym kolorze.

Skąd gracz na trzeciej ręce ma wiedzieć, czy zachęcać, czy zniechęcać partnera?

I tutaj zasadą powinno być zapytanie się siebie samego, czy chcemy, aby partner kontynuował grę w kolor wyjścia (od razu, albo po późniejszym dojściu do ręki – markę/de- markę dajemy nie tylko do asa, ale także i do wyjścia w innych honor). Zwykle zachęcamy w przypadku, gdy mamy ﬁgurę, sąsiadującą z ﬁgurami, sygnalizowanymi wyjściem partnera. Tak więc, gdy partner wychodzi asem, zakładamy, że ma króla – dajemy zrzutkę zachęcającą z damą. Do wyjścia w króla, zakładamy, że partner ma jeszcze damę i zachęcamy z asem lub waletem.

Skuteczne stosowanie zrzutek jakościowych wymaga jednak sporej inteligencji i logicznego myślenia, jako, że sygnał musi być dawany w kontekście całego rozdania i niejednokrotnie niezbędne jest zniechęcenie do kontynuacji wistu nawet z pozornie użytecznymi wartościami w tym kolorze, jeżeli gracz na trzeciej ręce uzna, że potrzebna jest zmiana koloru ataku. Rozważmy dwie następujące sytuacje:

A. Bronimy kontraktu pikowego, partner wychodzi asem kier, a mamy w ręce w kierach dubletona. Czy zawsze powinniśmy zachęcać? Jeżeli w dziadku także jest dubleton kier, to zagranie króla kier i jeszcze raz kiera jest dobre tylko wtedy, gdy możemy nadbić atu z dziadka. Jeżeli jednak nasze atuty są zbyt małe, lepiej jest zniechęcić do dalszej gry w kolor wyjścia.

B. Jeszcze raz bronimy kontraktu pikowego, partner wychodzi asem kier, a my, jako E widzimy karty w następującym układzie:

	KD7
	853
	K5
	AKDW6
	WNES	954
A		D92
		AD73
		1073

Jak powinniśmy zrzucać? Jeżeli dołożymy dziewiątkę, zachęcając partnera do kontynuacji kierów, zgra on króla i zagra w kiery po raz trzeci. Nawet, jeżeli S dołoży do drugiego i trzeciego kiera, możemy już nie wziąć dwóch lew karowych. Jeżeli jednak zniechęcimy partnera, dokładając dwójkę kier, W powinien przerzucić się na kara (najsłabszy kolor dziadka poza kierami); wtedy będziemy mogli odebrać asa i damę karo, a potem powrócić do kierów.

Czy wistujący zawsze powinien być posłusznym sygnałom partnera?

Należy zauważyć, że zrzutki są najbardziej użyteczne wtedy, gdy służą przekazywaniu informacji, a nie poleceń. Czasem podjęcie działania, sugerowanego sygnałem, nie będzie optymalną linią obrony. Jeżeli wistujący ma w kierach A-K-D, wyjdzie asem, i zniechęcająca zrzutka od partnera nie będzie dla niego niespodzianką. Nie będzie oznaczała, że wistujący musi automatycznie zmienić kolor ataku. Oznacza jedynie, że zrzucający na trzeciej ręce nie będzie w stanie wziąć lewy trzeciego okrążenia w kolorze pierwszego wyjścia. Jednak, przy trzech kartach w dziad- ku, wistujący, gdy może wziąć trzecią lewę sam, nie potrzebuje zwykle od partnera wskazówek, co dalej robić!

Jeżeli jednak wistujący ma w kierach AKW, to zniechęcająca zrzutka od partnera powie mu, że zmiana ataku będzie dobrym pomysłem, gdyż kontynuacja kierów wyrobiłaby damę w ręce rozgrywającego (jeżeli ma on w tym kolorze trzy lub więcej kart).

Dlaczego zrzutka jakościowa jest najbardziej przydatna, gdy partner wychodzi w ﬁgurę?

Jeżeli wistujący wyjdzie blotką, wtedy zwykle gracz na trzeciej ręce musi próbować wziąć lewę – bić wysoko, ﬁgurą, jeżeli ją ma, i najczęściej nie ma możliwości dania zrzutki. Jeżeli jakiś kolor rozgrywać zaczyna rozgrywający, to zwykle ma on w nim siłę bądź długość, i rzadko jest to kolor, w który obrońcy powinni grać. Dlatego w takim przypadku najczęściej użyteczny jest sygnał o innym charakterze, o którym napisze w następnym artykule.

Artykuł był publikowany w „English Bridge”. Dziękujemy Davidowi oraz redakcji „English Bridge” za zgodę na wykorzystanie materiału w „Brydżu”.

Udostępnij